Aflevering Rampenland

Sinds Juan Gaido zichzelf in januari uitriep tot waarnemend president, hebben de 54 landen die hem erkennen de hoop dat president Nicolas Maduro de steun van de krijgsmacht verliest en dan aftreedt of wordt afgezet. Vooralsnog is dat een illusie gebleken. De realiteit is knokken om een liter benzine. Wat mankeert de generaals? Waarom blijven ze de moorddadige, corrupte fantast Maduro trouw? Om een aantal redenen. Ze zijn in belangrijke mate zelf de aanstichters van het kwaad niet sinds Maduro in 2013 aantrad, maar al vanaf diens voorganger, Hugo Chavez, in 2003 aan de macht kwam. Ze zijn politiek en financieel verstrengeld met de regerende kliek, de olie-industrie, het bedrijfsleven, en de door Iran gefinancierde deal om Hezbollah binnen te halen om de oppositie te onderdrukken en een dugskartel in stand te houden, waarvan zij die generaals dus meeprofiteren. Van Guaido hebben ze weinig te verwachten. Hij zal ze zonder scrupules in het diepe ravijn laten storten waarin ze nu staren. De generaals geloven ook dat Venezuela zo ver heen is dat reddende engelen niet bestaan, laat staan Juan Guaido, die ze een zweverige drammer vinden. De New York Times noemt Venezuela het grootste, niet door oorlog veroorzaakte economische rampenland sinds 45 jaar. Maduros voorganger, Chavez, beloofde een heilstaat, zou het bezit van de rijke elite onteigenen en de olie-inkomsten verdelen onder het volk. Het gebeurde nooit, maar het maakte hem uitzinnig populair onder de armen. Toen die na een paar jaar in de rij moesten voor een pak suiker, of meel, of boter, wat voordien zelden voorkwam, hadden ze nog steeds niet door dat ze waren geflest door een zich als socialist voordoende praatjesmaker, die zijn eigen zakken en die van zijn kompanen vulde en een schrikregime had gevestigd. Maduro is niet meer dan een kloon van Chavez, maar zonder diens charisma. Amerika gaat niet ingrijpen, want wie stapt vrijwillig in zon emmer drek? Met de morele steun van 54 landen alleen gaat Guaido het niet redden. Voor de buurlanden, zoals Aruba, Bonaire en Curaçao, betekent dat aanhoudende politieke en militaire spanning en ongetwijfeld meer vluchtelingen. En neem het die vluchteling eens kwalijk, als je uit een land komt met tien miljoen procent inflatie. See omnystudio.com/listener for privacy information.