Aflevering Tjoek Tjoek

Men zegt dat je het fatsoen van een samenleving kan aflezen aan hoe men met haar gevangenen om gaat. Daar zou ik aan willen toevoegen dat de behandeling van de treinreiziger misschien nog wel meer zegt. Je kan een hoop zeggen over de gevangenis, maar je weet in ieder geval precies wanneer je weer thuis bent. Ik was ooit in Rome, waar in het bushokje de vertrektijden als volgt werden omschreven: tussen 6 uur ’s ochtends en middernacht rijden er bussen. Misschien niet de meest ambitieuze dienstregeling, maar ik ben wel lekker op het verwachtingsmanagement. Ik vermijd in de trein altijd de stiltecoupé. Niet omdat ik super tolerant ben voor luidruchtige, irritante en onfatsoenlijke medereizigers. Maar omdat het juist stiltecoupé gekmakend is als iemand hardop TikTok-filmpjes kijkt. Er zijn allerlei argumenten waaruit zou blijken dat het wel meevalt met onze treinen. Het Nederlandse spoornet is heel fijnmazig, treinen rijden hier veel vaker dan in andere landen. Een collega beweerde vanmiddag zelfs dat het Nederlandse spoor na dat van Japan en Zwitserland het beste ter wereld is. Dat zal allemaal heus wel kloppen. Maar als ik hier aan de overkant naar het Amstelstation loop, heb ik niet het gevoel alsof ik binnenval bij een wedstrijd in de Champions League. De trein staat voor mij symbool voor de staat van de publieke diensten in ons land. Natuurlijk, het niveau is een stuk hoger dan dat van Burkina Faso, om iets te noemen. Maar beter worden ze niet. Hooguit wordt binnen de grenzen van het redelijke toegestaan dat alles langzaam slechter wordt. Terwijl het toch ook super vet is om de uitdagingen zoals de energietransitie aan te pakken. Maar daar heb je ambitieuze en capabele mensen voor nodig in Den Haag. In plaats van dat zooitje ongeregeld dat wij daar nu hebben zitten. Die zijn – excusez le mot – het spoor bijster. See omnystudio.com/listener for privacy information.