Aflevering Witte Wieven. Edward Top Meets Tjeerd Top

Ik wilde eigenlijk nog iets doen met de cd Fragile van Tjeerd Top. Solo-cd waarin hij blijk geeft van zijn liefde voor de popmuziek. Maarrrr, toen bleek dat net op de streaming diensten is gepubliceerd een aantal stukken van zijn broer, de componist Edward Top. Bijvoorbeeld het vioolconcert Witte Wieven dat hij schreef voor Tjeerd en dat tien jaar geleden in première ging bij het Balletorkest onder leiding van Fabrice Bollon. Daarna nooit meer gespeeld, nooit uitgebracht, nooit meer gehoord. Dus dat is ook een Hollandse Nieuwe! Ik heb besloten om ze samen te voegen in een portret, een dubbelportret van de twee mannen die opgroeiden in Winterswijk (vandaar de titel, Witte Wieven is een Achterhoekse legende over heksachtige vrouwen die door de bossen zwierven en vooral bij mist optraden!), en een passie voor de viool deelden. Al is Edward bijna zeven jaar ouder dan Tjeerd. En het is een dubbelportret in twee opzichten. De cd van Tjeerd is in zekere zin ook een eerbetoon aan de popmuziek. Daar hielden ze van en daar houden ze van. Het is ook iets wat doorwerkt in het componeren van Edward. En zoals het broers betaamt kunnen ze elkaar flink opstoken. In het vioolconcert bedachten ze in nauwe eendracht muzikale kunststukjes die feitelijk onmogelijk zijn. Dat was ook de eerste reactie van de dirigent: 'Dit is onspeelbaar!' Wacht maar tot je mijn broer hoort, riposteerde de componist. Die broer koestert als filosofie dat iets pas onmogelijk is als het echt niet kan. Daarvoor is hij violist geworden: om het onbekende een stem te geven.