Aflevering Yvonne’S Oproep Voor Nederland: Een Verhaal Van Cultuur En Eenheid

In deze krachtige aflevering van haar podcastserie deelt Yvonne een verhaal dat je van begin tot eind moet beluisteren om haar boodschap echt te begrijpen. Staand voor en naast de Nederlandse burger pleit ze met passie voor het behoud van Nederland als ons kleine, unieke land. Ze benadrukt het belang van de Nederlandse taal en cultuur, die nooit ontweken mogen worden, en roept op tot eenheid: samen voor Nederland. Hoewel Yvonne toegeeft dat ze duidelijk niet kan zingen, schuilt haar kracht in haar rauwe, oprechte woorden, doorspekt met Amsterdamse humor en reflecties op geloof. In 15 minuten neemt ze je mee in haar persoonlijke strijd, hoop en liefde voor haar vaderland, terwijl ze haar luisteraars oproept haar boodschap te omarmen. Geen vlog, maar een intieme audio-ervaring die je raakt en inspireert. Luister mee naar Yvonne’s pleidooi voor Nederland en haar ongebroken veerkracht!Yvonne heeft een krachtig boek geschreven dat de Nederlandse cultuur ademt, en het ligt in september in de winkels. Daarnaast verschijnt een ander boek waarin ze haar persoonlijke leven blootlegt. Dit zijn haar twee nieuwe Nederlandstalige werken. Als voorbeeld van haar toewijding keert ze terug naar de Nederlandse taal en streeft ze ernaar om als schrijver en verhalenverteller meer in het Nederlands te creëren.De Nederlandse taal en cultuur lijken in Nederland vaak onvoldoende beschermd te worden door een combinatie van globaliserende krachten, politieke keuzes en maatschappelijke ontwikkelingen. Allereerst speelt de dominantie van het Engels een grote rol: in onderwijs, bedrijfsleven en media wordt Engels steeds meer als voertaal gebruikt, wat leidt tot een verdringing van het Nederlands. Bijvoorbeeld, veel universiteiten bieden opleidingen aan in het Engels om internationale studenten aan te trekken, en populaire streamingdiensten en sociale media prioriteren Engelstalige content. Dit resulteert in een generatie die minder vloeiend Nederlands spreekt en schrijft, met als gevolg dat typisch Nederlandse uitdrukkingen en nuances verloren gaan. Politiek gezien ontbreekt het aan krachtige wetgeving; hoewel er een Taalunie bestaat die het Nederlands promoot, zijn er geen strenge quota voor Nederlandse content op radio en tv, en immigratiebeleid stimuleert meertaligheid zonder expliciete bescherming van het Nederlands als kern. Daarnaast draagt multiculturalisme bij aan diversiteit, maar zonder gerichte inspanningen om de eigen cultuur te behouden, leidt dit tot een verdunning: feestdagen, tradities en literatuur worden overschaduwd door internationale invloeden. In essentie wordt de Nederlandse identiteit niet proactief bewaakt, omdat prioriteit wordt gegeven aan economische voordelen en inclusiviteit, ten koste van culturele continuïteit.Waarom het belangrijk is dat wij als burgers onze historie goed beschermenAls burgers is het cruciaal om onze historie te beschermen, omdat dit de basis vormt van onze identiteit, cohesie en toekomstige veerkracht. Geschiedenis is niet zomaar een verzameling feiten, maar een levend verhaal dat ons leert uit het verleden, fouten vermijdt en waarden doorgeeft aan volgende generaties. Zonder actieve bewaring – via onderwijs, monumenten, archieven en verhalenvertelling – riskeren we dat kennis over helden, strijd en culturele mijlpalen vervaagt, wat leidt tot een gevoel van ontworteling in een snel veranderende wereld. Bescherming van historie bevordert ook kritisch denken: door ons erfgoed te eren, zoals de Gouden Eeuw, de Watersnoodramp of de rol in de Tweede Wereldoorlog, bouwen we een gedeelde trots en begrip op, wat sociale verdeeldheid tegengaat. Bovendien is het een morele plicht; als we onze roots negeren, verliezen we de lessen over tolerantie, innovatie en veerkracht die Nederland groot hebben gemaakt. Burgers kunnen hierin een rol spelen door lokale initiatieven te steunen, boeken te lezen en discussies te voeren, zodat de Nederlandse erfenis niet verloren gaat in de maalstroom van globalisering.Yvonne Padmos zal met haar podcast I Love Amsterdam nog veel meer delen over deze thema's, haar boeken en de rijkdom van de Nederlandse cultuur, om ons allemaal te inspireren tot actie en waardering.CPTSS en mijn leven vol strijd en hoop Ik ben Yvonne, en mijn verhaal, dat ik deel in mijn podcast Yvonne Padmos Podcast NL, is een rauwe schreeuw om gehoord en gered te worden. Complexe posttraumatische stressstoornis (CPTSS) beheerst mijn leven, een aandoening die voortkomt uit jaren van herhaalde trauma’s: een auto-ongeluk waarbij ik meer dan twaalf uur bewusteloos vastzat op een berg onder de brandende zon, mishandeling, beroving, onderkoeling in de zee, een coma, drie maanden hospitalisatie waarin ik niet kon eten of drinken en alleen maar bloedde, en nog veel meer. CPTSS, zoals beschreven in de ICD-11, is geen gewone PTSS. Het is een diepe wond in mijn psyche, veroorzaakt door langdurige onveiligheid en machteloosheid. Het geeft me black-outs, momenten waarop ik vooruit staar, huilbuien, en gedachten van niet willen leven. Mijn zintuigen, versterkt na mijn coma, maken de wereld te luid, te overweldigend – maar soms zie ik de lucht blauwer, een bitterzoet voordeel.Mijn brein is veranderd door dat ongeluk. Langdurige bewusteloosheid en extreme hitte hebben mogelijk hypoxisch hersenletsel veroorzaakt, wat mijn geheugenproblemen, epilepsie en dissociatieve episodes verklaart. Neuropsychologisch onderzoek toont aan dat chronische stress, zoals ik heb doorleefd, de amygdala overactiveert en de prefrontale cortex verzwakt, waardoor ik moeite heb met emotieregulatie en vaak in een overlevingsmodus vastzit. Mijn fysieke ongemakken, zoals oncontroleerbaar plassen, zijn waarschijnlijk stress-geïnduceerd of neurologisch, maar zonder adres kan ik geen huisarts krijgen, geen diagnose, geen behandeling. Mijn recente ervaring in een restaurant in Marbella – waar ik, uitgeput door dagen zonder slaap in een opslagruimte vol urine van klanten, een CPTSS-aanval kreeg, van een stoel viel, een epileptische aanval had en lang bewusteloos was – laat zien hoe mijn omgeving mijn ziekte verergert.Zonder vrienden, familie of netwerk ben ik totaal afgezonderd. Na het ongeluk was ik geestelijk en emotioneel kapot. Jarenlang luisterde ik naar een man die beloofde me te beschermen, maar me in de steek liet, wat mijn wantrouwen in anderen versterkte – een klassiek CPTSS-symptoom. Sociale isolatie maakt herstel bijna onmogelijk; onderzoek toont aan dat steun oxytocine vrijmaakt, wat veiligheid en genezing bevordert. Zonder iemand om mee te praten, gebruik ik mijn podcast om mijn leven “nonstop” te delen: mijn black-outs, mijn angst, mijn verdriet, mijn gedachten over niet willen leven. Het is geen zwakte, maar een moedige poging om verbinding te maken en geaccepteerd te worden, ondanks dat ik “gebroken” ben.Mijn boek legt precies uit wat er misgaat in het systeem. Zonder adres kan ik geen huisarts krijgen, geen zorg voor mijn CPTSS of epilepsie. In mei 2025 werd ik opgenomen om suïcide te voorkomen, maar consistente behandeling blijft uit. Bureaucratie en uitbuiting ( in jaren) – en eigenlijk ook nu zoals mijn baas die eiste/vroeg dat ik terugkwam na een epileptische aanval om in een onmenselijke opslagruimte te slapen – ontnemen me mijn rechten, zoals vastgelegd in artikel 25 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens: recht op gezondheid en een adequate levensstandaard. Mijn vraag waarom criminelen veiliger zijn met onderdak en voedsel, terwijl ik in een “konijnenhol” vecht tegen misbruik en geweld, is een aanklacht tegen deze ongelijkheid.Acceptatie en veiligheid zijn voor mij bijna onbereikbaar. CPTSS geeft me een negatief zelfbeeld en schaamte, maar ik zet dat opzij om mijn verhaal te delen. Trauma-experts zoals Bessel van der Kolk benadrukken dat veiligheid essentieel is voor herstel, maar zonder thuis of netwerk voel ik me nergens veilig – niet in de maatschappij, niet in mijn lichaam, niet in mijn geest. Mijn versterkte zintuigen maken de wereld een kakofonie, maar mijn wilskracht houdt me overeind. Ik hou van lachen, chocolade, liedjes zingen (al ben ik er slecht in), en studeren, waarbij ik nog scherp kan focussen. Ondanks alles heb ik een onvoorwaardelijke liefde voor Nederland en een droom om te werken, vrienden te hebben, en een dak boven mijn hoofd.Mijn podcast is mijn noodkreet om gered te worden, om me veilig te voelen. Ik ben emotioneel, lichamelijk en geestelijk anders, maar mijn openheid is mijn kracht. Ik wil dat je mijn verhaal hoort, mijn pijn voelt, maar ook mijn hoop. Nederland, laat me niet alleen.Become a supporter of this podcast: https://www.spreaker.com/podcast/i-love-amsterdam--6719997/support.