Aflevering #14: Nieuwe Muziek Mag Móói Zijn!

Tuut-piep-knor! Dat was lang het scheldwoord voor muziek van eigentijdse componisten. Vanaf de jaren 1950 joegen ze het publiek inderdaad de zaal uit met akoestisch prikkeldraad, maar hoe zit dat tegenwoordig? Naar aanleiding van November Music, hét Nederlandse festival rond hedendaagse muziek, staken Joris en Guido hun licht op rond recent werk van componisten uit eigen land. En wat blijkt: veel makers van nu pamperen het trommelvlies met weldadige melodieën en akkoorden als een snoezelbad. De één schrijft een humoristische horlepiep, de ander maakt furore met 3D-techniek en film. Kom dus uit die schuttersput, nieuwe muziek mag móói zijn! Gedraaide fragmenten: · Brian Ferneyhough, Allgebrah (1996), Ensemble SurPlus · Louis Andriessen, Broken Morning, uit: The only one (2019), Nora Fischer (zang), Los Angeles Philharmonic o.l.v. Esa-Pekka Salonen · Joep Franssens, Journey Under Brilliant Skies (versie 2020), deel 1, Ralph van Raat (piano), Phion o.l.v. Otto Tausk · Michel van der Aa, I Have These Dreams, uit: Sunken Garden (2013), Kate Miller-Heidke (zang), ensemble o.l.v. André De Ridder · Martijn Padding, Horlepiep, uit: First Harmonium Concerto (2008), Dirk Luijmes (harmonium), Orkest de Ereprijs · Celia Swart, Reflections (2020), Remy van Kesteren (harp), Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Antony Hermus · Willem Jeths, In Paradisum, uit: Requiem (2017), Groot Omroepkoor, Kelly God (sopraan), Andreas Wolf (bas-bariton), Radio Filharmonisch Orkest o.l.v. James Gaffigan · Corrie van Binsbergen, Self Portrait in Pale Blue, Pt. 1