Aflevering Dure Flop

Zonder plan, zonder strategie, zelfs zonder toekomstdroom. Ik zie de toenmalige topman nog verschrikt naar de journalisten kijken die op de persconferentie van hem wilden weten wat de tijdschriftenmaker nou toch met tv-zenders moest. 'Euh nou ja video heeft de toekomst', stamelde hij. Daar had hij geen ongelijk in. Maar hoewel de glijbaan nog niet zo steil stond afgesteld als tegenwoordig, waren traditionele lineaire tv-zenders toen toch ook al echt over the hill. Het was een beetje als de Telegraaf Media Groep die Hyves kocht. Alleen bleef de schade daar beperkt tot een kleine 50 miljoen euro, de Finse bladenmakers verbrandden honderden miljoenen met hun crossmediale flop. Na zes jaar krijgen ze van John de Mol nog zon 237 miljoen euro voor hun tweederde aandeel in het tv-station en ze mogen het Veronica blaadje houden. De zoveelste dure praktijkles die uitwijst dat crossmedia een hoax is. Kijkers zitten er niet op te wachten, lezers niet en adverteerders al helemaal niet. De theorie van sterke merken die elkaar nog sterker maken als ze op verschillende mediaplatformen te zien zijn is een mooie droom, een religie zonder waarheid. Terwijl Talpa, Sanoma en SBS ronddoolden in de crossmediakerk werd Netflix vanuit het niets in een paar jaar tijd een van de sterkste mediamerken van Nederland. Zonder grote campagnes, zonder enorm Nederlands mediahuis achter zich. Een kwart van de Nederlandse huishoudens betaalt al een tientje per maand om Netflix te kijken. Een kwart! De Volkskrant beschreef uitgebreid hoe ze dat flikten. Niet bezuinigen op het laten maken van heel goede series maar daarnaast vooral techniek, techniek, techniek. Net als Facebook en Google geldt voor Netflix ook, het is vooral een heel goed technologiebedrijf. John de Mol koopt nog steeds maniakaal aandelen van een krant. Ik denk dat hij beter een paar honderd retegoeie techneuten en programmeurs aan kan nemen. Want dan heeft video wel toekomst. See omnystudio.com/listener for privacy information.