Aflevering #12 - Natascha Bruti Over Zielenwortels, Natuur En Thee Met Koekjes

Natascha Bruti is een natuurfee. Echt. Iemand zo uniek als zij kwam ik nog niet vaker tegen. Maar ja, dat kan ook niet anders als dochter van Italiaan Urbano Bruti en de Haagse Hendrika van Vianen (die als kleuter regelmatig het huis uit sloop om de duinen in te gaan). Ook zij zijn uniek. Net als haar broer Sandro. Natuurlijk is iedereen uniek, maar je hebt uniek… en je hebt uniek. En neem van mij aan dat familie Bruti uniek is.    In 1963 kwam haar vader voor de liefde naar Nederland. Hij woonde in the middle of nowhere op de grens van Lazio en Umbrië en nabij het vulkanische meer van Bolsena. In die tijd nog zonder elektriciteit, maar vol Italiaanse natuur met ruimte, rust en veel olijfbomen!  In Nederland nam hij, als Italiaanse 'boerenjongen', al vrij snel samen met Hendrika de papierwarenfabriek JERO over van zijn schoonouders. Tussen de middag twee bruine boterhammen met een plakje kaas of ham ging er bij deze Italiaan niet in. Nog steeds wordt tussen de middag tijd en liefde gestopt in de heerlijkste Italiaanse pasta’s en salades. En alles in deze fabriek is sinds de oprichting vlak na de oorlog, hetzelfde gebleven. Geen computer, geen moderne machines, de bakelieten telefoon is er nog steeds, ja écht, je waant je er in een heus museum en alles werkt. Nog steeds. Iedere dag. En deze authenticiteit is precies zo mooi kenmerkend voor deze lieve familie en maakt ze zo mooi, bijzonder en, zoals ik al zei, uniek. Uniciteit… In deze mensen zelf en uniciteit in de liefde en aandacht die ze aan een ander, de natuur en hun maaltijden geven!   Natascha groeide op in Scheveningen, vlak bij de zee en de duinen. Toen ze, na haar korte en intense kleuterjuf-periode ontdekte dat ze te moe raakte om nog te werken, liet een antroposofische arts haar zich bewust worden van haar voeten. “Ga ze maar eens masseren en ga maar eens wat meer op blote voeten lopen. En dat deed ze. Ze zette haar blote-voeten-stappen in de natuur en ze voelde zich al zó snel als herboren. “Wat is dit hier?” dacht ze. En ja, zó enorm voelde ze ineens de kracht van de natuur. Energie, schoonheid, de verwondering, ze ging er van alles lezen en bleef zich maar verwonderen. Natascha ‘her-verbond’ zich met de natuur. En voelde weer energie, ging weer neuriën. En dat doet ze nog steeds…    Natascha neemt ons tijdens dit fijne gesprek als het ware mee naar Meijendel, naar de duinen, het strand, mee naar Italië, en mee naar Ierland. Het voelde voor mij als een ongelooflijk mooi gesprek, omdat ik met haar ‘meeliep’, terwijl ik eigenlijk ‘gewoon’ aan haar keukentafel zat met thee en koekjes…. De woorden van dit taalbeest lieten me naast haar mee huppelen. Heerlijk! Haar genen kennen Italië, maar haar zielenwortels vond ze in Ierland. Zó vanzelfsprekend is daar het samenvallen met de natuur, zo vertelt ze in dit gesprek. Deze lieve natuurfee, met zielenwortels, met natuurtaal, deze lichtbrenger, dit veilige baken, deze ‘lichtpuntjes-vinder’ is uniek zoals ik al schreef. Luister met open hart en voel of het klopt. Je hart én de waarde van dit verhaal. Ik ben benieuwd of jij het ook voelt, net als ik.   Ik wens je veel inspiratie en luisterplezier en heb je vragen, ideeën, suggesties of wil je graag met me in gesprek? www.gerdienjansen.nl ~ info@gerdienjansen.nl