Aflevering Ds. L. Vroegindeweij Citeert Oudvaders Over Avondmaal En Geloofszekerheid

  - Smijtegelt noemt goede Avondmaalsgangen, die geloof met bevinding hebben. Daarom gaan zij overdenken, hoe het werk aan hun ziel begon en voortging. Van hun eerste overtuiging af onderzoeken zij hun staat en gestalte, zichzelf houden zij voor een verbrijzelde, een belaste, voor een, die zijn ziel niet in het leven kan houden buiten God. Die zo zeggen: liefste Heere Jezus, ik ben ziek om U. Geen naarder gedachte dan te denken, dat ik U mis; geen liever overdenking dan de gedachte, dat ik U bezit.   - Schortinghuis zegt: HetHeiligAvondmaalis ook voor zwakke en sukkelende gelovigen:1. Die zich wegens hun zonden mishagen. 2. Die een hartelijke begeerte hebben naar de gehele Christus. 3. Die bevindelijk met Christus als Profeet, Priester en Koning min of meer werkzaam zijn.   - Johannes van der Kemp schrijft: ,De verzekerdheid is gewenst maar die verzekerd zijn kunnen ook gerechtigd wezen... Want iemand kan een gelovige zijn en ten volle niet helder van zichzelf bewust zijn... De minste trap van het geloof, die werkzame en rusteloze begeerte naar Christus en naar de vergeving der zonden en zo 't vertrouwen tot rechtvaardigmaking kan iemand wettigen tot hetAvondmaal, omdat hongerigen en dorstigen tot Christus' goederen genodigd worden.' Natuurlijk spreekt v. d. Kemp ook over een bevindelijk kennen onzer zonden, dat echter op zichzelf niemand beter maakt nog waardig voor de Heere.   - Ook Justus Vermeer legt er de nadruk op, dat wel de waarheid van de zaak, maar niet de verzekering geëist wordt. De rechte Avondmaalganger weet, dat hij het niet stellen kan buiten genade; zijn binnenkamer kan getuigen, dat het er hem om te doen is om recht ontdekt en om recht tot Jezus gebracht te worden als een goddeloze in zichzelf. Hij heeft de vromen hartelijk lief. Zijn zonden drukken hem. Hij is erdoor bezwaard, dat zijn hart zo kennelijk nog aan de zonde kan hangen. Hij vindt zich vaak onoprecht. Hij wil graag ontdekt worden aan zijn liefde tot de zonden, de wereld, de boze begeerlijkheden en lusten. ’Ja vrienden, hij weet of Jezus hem allerdierbaarst zou zijn, als hij eens kwam en zijn banden brak... Zie eens hoe onderscheiden dit alles is van de verzekering, want een duister gelovige heeft deze zaken, en heeft er ook bewustheid van; maar hij is onverzekerd, daarom blijft hij in de grond bekommerd over zijn oprechtheid, en dus uitziende naar de Heere. Daarom zeggen wij nog, dat het zonderling dezulken zijn, voor wie hetAvondmaalis ingesteld; namelijk, duistere, bekommerde, bestredene zielen, die zijn gerechtigd, zowel als verzekerden, zij hebben de waarheid van de zaak in het binnenste, en hebben het sacrament allernodigst om verzekerd te worden, naar de soevereine vrijheid van God... De zaak is, dat het maar een waar geloof is, door de Geest van Christus gewerkt en dat iemand met al zijn zonden buiten Jezus het niet kan stellen; maar naar Hem uitgaat, zo goddeloos hij is, ziende en betuigende, dat hij zeker zou moeten verloren gaan (als er geen Jezus was) en dat hij dus zijn leven buiten zichzelf in Christus zoekt, en of hij dus noodzakelijkheid in Christus absoluut ziet en of Christus hem tegen zijn zonden, aan zijn ziel dierbaar geworden is" (1 Petrus 2:7).’