Aflevering Ds. L. Kievit Over De Zin Van Catechisatie (1)

Het roept het beeld op van iemand, die vanaf een verhoging, anderen, leerlingen toespreekt. U denkt dan wellicht nog aan de wat slordig in elkaar getimmerde en wat grauw gekleurde katheder, waarin de predikant klom om te catechiseren. De catechisanten zaten dan vaak op ruw houten banken, in een lokaal dat aan gezelligheid veel te wensen overliet. Daar is intussen veel verbeterd en niemand wenst deze opstelling terug. En toch ... het was er soms goed, menigeen nam een indruk mee van het Woord, van de Leer; hele geslachten zijn er gevormd, en ik loop nog wel gens zo'n oud lokaal met enige vertedering voorbij, denkend aan al de jongens en meisjes, aan al die uren, aan die wonderlijke mengeling van: het ging en het ging niet.   Ondertussen is de catechisatie niet verdwenen, gelukkig niet. Zij behoort tot de vaste 'leervormen' van de christelijke gemeente, en ze verdient de aandacht van allen die er mee te maken hebben, daaronder ook van de ouders en hun kinderen. U hebt er al over gesproken; mag ik even binnen wippen en aan dat gesprek deelnemen? Wij vragen ons af: heeft de catechisatie zin, en zo ja, wat voor zin heeft ze. Of heeft ze geen zin meer, door de gewijzigde omstandigheden. Zo'n vraag is gevaarlijk, want onze kinderen kunnen ineens verklaren dat ze de zin er van niet zien! En dan maar praten, ompraten, tenslotte als dat niet helpt: beslissen. En er moet beslist worden, maar dan liefst zo, dat de catechisanten het weer 'zien zitten'.   De catechisatie, onderricht in wat de Schrift leert! Die is onmisbaar. Stel je voor, dat we van alles en nog wat te weten kwamen, en dat de naam van die God, in Wiens Naam wij gedoopt zijn, ons vreemd en vaag zou blijven. Die naam vinden we namelijk in de Schriften uitgeschreven. Het gaat niet om wat leerregels en leefregels, het gaat om de kennis van de naam van de Heere. Ik noemde daareven de doop. Daarmee houdt de catechisatie van ouds verband. God roept ons tot zijn dienst, daarvan dragen wij het stempel. Wie zal er ons wat wegwijs in maken? Daar is de catechisatie voor.    Maar ...Het gezin is er toch. Vader en moeder kregen de opdracht om hun kinderen te onderwijzen in de 'voorzeide leer'. In wat te voren gezegd en geleerd is. De Synode van Dordrecht, die wat orde in dit opzicht wilde scheppen legt de nadruk op de huiscatechisatie. De ouders moeten met hun kinderen, de Schrift lezen en bespreken; ze wat laten leren, en ze overhoren! Dat is nogal wat. Er zijn tijden geweest, dat de ouders deze verplichting — die ze op zich namen — ook ernstig namen. Er werd huiscatechisatie gegeven. Dat betekende een stuk geestelijke vorming. Gebeurt het nog? Het gezin is een samenzijn. Hoe wordt het bedreigd doordat het leven van de gezinsleden zo ver uitéén ligt. Welke ouders doen nog moeite er iets van waar te maken, al is het maar door de tijd voor de Schriftlezing te nemen, en behalve aan de kleinste kinderen naar het laatste woord te vragen, ook de anderen in een gesprek te betrekken. Ik hoor u zuchten! Verzuimt de gelegenheid niet. Velen zijn het zo ontwend, dat ze er niet meer toe kunnen komen, laat deze opwekking u over de drempel helpen, deze aansporing. Vroeg mee beginnen, en dan volhouden!