Aflevering Ds. A. Vroegindeweij: Christen Ziet In Adventstijd Uit Naar Wederkomst

  ‘Advent betekent komst en het woord werd vroeger gebruikt om de komst van een koning aan te kondigen. Wanneer een koning een stad kwam bezoeken moesten de wegen nagekeken worden, want er moest een vlakke weg zijn waarover die koning kon komen. Zo was Johannes de Doper de wegbereider voor de Heere Jezus Christus, opdat er een volk zou wezen, dat deze Koning zou begroeten en aanbidden.    Het zijn over het algemeen eenvoudige en ongeletterde mensen die dan komen naar de kribbe, ook al ontbreken de wijzen uit 't oosten er niet. Heerlijk is die eerste komst van Christus, Die geboren wordt in Bethlehem, neergelegd wordt in de kribbe omdat er voor Hem geen plaats was. De Heere God komt echter plaats maken voor Zijn Zoon. De herders hebben het Kindeke gevonden in doeken gewonden en liggend in de voerkribbe van de beesten en ze hebben deze Koning aanbeden. Maar deze Zaligmaker moest van de kribbe naar het kruis, want Hij kwam om de zonde te verzoenen en de schuld te betalen en de straf te dragen. En dat is het blijde evangelie van de Heere Jezus Christus, dat Zijn bloed ons reinigt van alle zonden en dat we door Hem weer met God verzoend worden, zodat de weg naar het eeuwige leven openligt.   Er is echter nog een tweedeadvent, een tweede voorbereidingstijd. Want die Christus die geboren is in Bethlehem en Die gekruisigd is op Golgotha, Die de Borg en Middelaar is van een zondig en schuldig volk, moet ook in ons hart geboren worden door de Heilige Geest en we moeten het leren belijden dat Hij onze Borg en onze Middelaar is, mijn Heere en mijn God. Maar hoewel we eerst denken dat de hemel al op aarde gekomen is wanneer we zo grote zaligheid ontvangen hebben, leren we later weer duidelijk verstaan dat we nog lang niet in de hemel zijn en dat het leven een strijd is, vol aanvechting en moeite en verdriet. Zo worden we vreemdelingen op aarde en dat zullen we moeten blijven: „Ik ben, o Heer', een vreemdeling hier beneên, laat Uw geboön op reis mij niet ontbreken..."   Inderdaad zijn we onderweg. We wachten op de nieuwe toekomst, op het nieuwe vaderland. En de moeilijke tijden die we nu beleven doen ons verstaan dat we hier geen vaste woonplaats hebben en dat hier het paradijs niet is. Zeker, de mensen hebben van deze aarde een paradijs willen maken en het politieke evangelie dat verkondigd werd opende hoopvolle aardse perspectieven, die nu eigenlijk weer allemaal de bodem zijn ingeslagen. Al dromen velen voort.    De tekenen van de tijden, waarvan de Heere Jezus heeft gesproken, moeten ons wakker schudden uit onze dromen en ons doen verwachten de Heere Jezus op de wolken van de hemel. Dat is het derdeadvent. We zullen het eerste en tweedeadventmoeten kennen om uit het derdeadventtroost te kunnen ontvangen. Want wie de knie voor Christus niet gebogen heeft, wie de verschijning van de Heere Jezus Christus niet heeft liefgehad, zal een donkere en bittere toekomst tegemoetgaan. Maar juist in donkere dagen mag aan Gods kinderen, aan de groten en aan de kleinen in het koninkrijk van de hemelen, aan de sterkgelovigen, maar ook aan hen die aangevochten en bestreden zijn, de troost verkondigd worden van Christus' komst op de wolken. Hij brengt al Zijn volk thuis. Er blijft niemand achter. Ook die van verre staan niet. Ook de achteraankomers niet. Is dat dan geen troost?