Aflevering Mag Je Alles Aan Een Cliënt Vragen?

Geen hond die aan zijn leidinggevende vraag of hij nog seks heeft, toch? En geen ouder die bij de schooljuf informeert naar haar vruchtbaarheid. Totdat iemand een handicap heeft. Want die handicap lijkt vaak een vrijbrief om de vreemdste, brutaalste en meest botte vragen op je afgevuurd te krijgen. Welke vragen hebben wij eigenlijk allemaal aan cliënten gesteld? En moesten we de antwoorden echt weten? Wat rapporteren we allemaal en is dit wel essentieel? DOOR DE BRIL VAN EEN ROLSTOELGEBRUIKERIk zag hem al even op de parkeerplaats bij het winkelcentrum. Het viel me op hoe hij met zijn bril bezig was tijdens het verlaten van zijn auto. Is dat er echt een? Een brilgebruiker? Ik bleef er een tijdje bij stil staan, starend naar hoe de man zich uit zijn auto werkte. Wat een ongelooflijk inspirerend mens moest dat toch zijn, dat hij zich met die auto zo laat zien buiten. Dat hij als brilgebruiker überhaupt kan autorijden, eigenlijk. Tjonge! Het verhaal uit de podcast is van Ralph Stoové, lees meer van zijn https://ragasto.nl/ (prachtige verhalen) Ik ken hem totaal nietIk vervolgde mijn weg naar de supermarkt. Zag ik dat nou goed? Daar in het gangpad van de broodafdeling? Ja echt, het is de brilgebruiker van de parkeerplaats. Ik doe nog een paar stappen dichterbij om hem eens goed te bekijken. Hoe bijzonder dat hij helemaal zelfstandig een zak krentenbollen uit het schap weet te pakken! Oh hij kijkt weer even terug. De brilgebruiker heeft een wat bedenkelijke blik. Ik ken hem totaal niet, dus laat ik maar een praatje maken. Hoe bijzonder dat hij helemaal zelfstandig een zak krentenbollen uit het schap weet te pakkenNieuwsgierige ikke: “Wat goed dat u hier komt zeg!” Brilgebruiker: “Eh, ken ik u?” Nieuwsgierige ikke: “Nee, maar ik wilde gewoon even zeggen dat ik het ontzettend knap vind hoe u zo met die… tja… eh… [ik vraag me even af of ik het woord wel hardop mag zeggen?] bril omgaat.” Brilgebruiker: “Nou, ik doe gewoon mijn boodschappen zoals iedereen.” Kent u ook…?Nu ik een praatje ben begonnen, mag ik best wat jovialer doen. Dus terwijl ik mijn gesprek vervolg, tik ik even tegen zijn bril aan. Ik friemel zelfs even nonchalant met zijn brillenpootje: “Ze kunnen wat tegenwoordig hè? U bent vast heel dankbaar dat ze tegenwoordig zulke goede brillen maken?” De brilgebruiker deinst een beetje terug na mijn aanraking en kijkt wat geschrokken. Hij lijkt zelfs bij me weg te willen gaan. Maar ik ga gewoon stoïcijns door met ons gesprek. Nieuwsgierige ikke: “Kent u ook Hans Appelmans, dat is de broer-van-de-vriend-van-de-bakker-in-het-dorp-van-mijn-tante? Die gebruikt ook een bril!” Brilgebruiker: “Pfff… alsof ik elke brilgebruiker ken.” Wat de brilgebruiker eigenlijk moet doen?Ik merk dat de gebruiker van de bril een beetje nors doet. Ik snap dat wel, want het is ook niet niks zo’n bril. Maar gelukkig heb ik wel wat ongevraagde adviezen voor hem. “Weet je wat je eigenlijk moet doen? Wat vaker zonder bril naar buiten. Gewoon een beetje oefenen. Dan zult u zien dat die bril steeds minder nodig is.” Brilgebruiker: “Waar heeft u het over? Wat ik heb gaat nooit meer over hoor.” Nieuwsgierige ikke: “Oh wat is er dan mis met u? Wat heeft u?” Brilgebruiker: “Mis? Er is niets MIS met mij. Het gaat u bovendien niets aan wat ik heb. Ik vraag u toch ook niet naar uw medisch dossier?” Gelukkig heb ik wel wat ongevraagde adviezen voor hemHeeft u al eens…?Tjonge, het lijkt wel alsof de brilgebruiker een beetje geïrriteerd is vandaag. Gelukkig heb ik nog meer goede raad: “Heeft u al eens het worteldieet geprobeerd? Dat moet je echt doen hoor. Ik ken iemand die dat ook probeerde en inmiddels heeft hij geen bril meer nodig.” De gebruiker van de bril zucht diep en schudt wat met zijn hoofd. Nieuwsgierige ikke: “En anders CBD-olie. Echt een wondermiddel!” Brilgebruiker: “Dank u vriendelijk, maar ik ga weer verder met boodschappen doen.” Het lukt me welIk zie de brilgebruiker inderdaad kijken naar...