Aflevering 12 Wat Heb Je Nu Weer Meegenomen

Wat heb je nu weer meegenomen? Dat is een vraag die ik vaak na de vakantie krijg. We nemen dan ook meestal iets mee van vakantie dat we vervolgens in huis een plekje geven. (eigen foto van een uil van staal) Volledig transcript  Dit is de podcast 'Evenwicht, je leven'. De podcast over ons evenwicht in de breedste zin van het woord. Je luistert naar Paula Hijne en ik deel heel veel van mijn ervaringen over alles wat te maken heeft met het evenwicht. En ook deel ik ervaringen met ja, wat mij ook in balans houdt, waar ik door in evenwicht kan komen of in evenwicht kan blijven. Dit is seizoen 9, aflevering 12: Wat heb je nu weer meegenomen? Nou, deze vraag: ‘Wat heb je nu weer meegenomen?’ wordt af en toe door onze jongens gesteld. Onze jongens die wonen niet meer thuis. Maar toen ze nog hier woonden en niet meer meegingen op vakantie, dan was het altijd de eerste vraag die ze stelden als wij thuiskwamen: wat heb je nu weer meegenomen? Ze weten ondertussen dat wij altijd iets meenemen als we van vakantie komen. Want elke vakantie lukt het mij, lukt het ons, om een kunstwerk mee te nemen, dat we tijdens de vakantie tegen zijn gekomen. En het is niet zo dat we er speciaal naar zoeken. Het is meer dat we dan tijdens de vakantie de tijd hebben en de aandacht hebben om goed om ons heen te kijken. En misschien lokken we het wel een beetje uit, want we gaan wel kunstroutes volgen. En we gaan naar galerieën en kunstmarkten, dus ja dan lokken we het misschien wel een beetje uit. En dat doen we omdat we het heel leuk vinden. En ook heel mooi om te zien wat andere mensen allemaal kunnen maken. Het gaat ook vaak wel om amateur kunstenaars. En het gaat ons niet om per se iets te kopen. Het is ook een beetje ..ehm.. de prijs, het prijskaartje wat er aanhangt en in hoeverre we er echt heel blij van worden als we daar beiden naar kijken. Het moet wel betaalbaar blijven. Het blijkt wel dat mijn man en ik dezelfde smaak hebben. Op wat uitzonderingen na hoor. Er staan een paar dingen hier in huis, dat mijn man heeft van nou ja.... hmmn, hij kan daar niet echt het mooie in vinden, maar hij vindt het oké als ik het dan gekocht heb, omdat hij weet dat ik er wel heel blij van kan worden. En als we onderweg zijn, dan is het ook altijd weer even de vraag of we het wel in de fietstas mee kunnen nemen, weer naar de camping. En anders ook kunnen we het wel meenemen naar huis toe? Want we zijn dan op vakantie, dus we het kunnen niet altijd mee terug nemen. En anders moeten we dus met de verkoper of met de kunstenaar afspreken waar en wanneer we het kunnen komen halen. Ik weet eigenlijk niet wanneer we daarmee zijn begonnen. Maar ik herinner me nog wel, lang geleden, we woonden nét in dit huis, dus dan is dat toch nou, dat kan misschien wel 25, 24 jaar geleden zijn, toen gingen de kinderen trouwens nog wel mee op vakantie. En toen waren we op vakantie in Renesse in Zeeland. We zijn toen op de fiets naar Zierikzee gegaan en daar hebben we toen bij een bloemenwinkel een hele grote mier zien staan. Er stonden verschillende grote mieren en die kun je dan in de tuin neerzetten. Die vonden we allebei zo grappig en omdat we nog maar net in dat huis woonden, hadden we nog een hele lege tuin en toen hadden we zo van leuk, wat zou het leuk zijn als we dat in de tuin neer kunnen zetten! En dat is dan ook... na de zomervakantie is die mier dan bij ons thuisbezorgd, zodat we hem eigenlijk direct in de tuin konden zetten, want hij kon onmogelijk mee in de auto terug. En ik weet dat, kort daarna hebben we ook twee andere grote kunstwerken gekocht. Die zijn helemaal gemaakt van staal, dat zijn twee vogels. En die kunstenaar die gebruikte daarvoor allerlei stalen onderdelen van machines en apparaten en zo. En die vormt ie zo om... maakt hij zo aan elkaar vast dat je dus vogelfiguren krijgt. En die zagen we op de markt in Sint Maartenszee. Maar ook die waren heel groot en die zijn ook pas later thuisbezorgd. En dan heb je ook al, dan ga je naar huis toe, dan weet je dat je dat al wel gekocht hebt, maar je hebt het niet. Dus het is altijd nog even heel spannend als het eenmaal bij je thuiskomt en dan ben je ook weer heel blij als het er eenmaal is. Die stalen kunstwerken zijn ook heel erg zwaar en die staan dan ook buiten, want die zijn gewoon bijna niet te tillen. Die staan gewoon op een vaste plek en als ze even op een andere plek moeten staan dan kost dat even wat meer moeite, want je verzet ze niet zomaar! We hebben ook een kunstwerk in de eetkamer hangen. Dat hangt er nu ook al jaren! En het gekke is, ik hoef daar helemaal niets anders te hangen, want ik vind het nog elke keer leuk om daarnaar te kijken! En dat kunstwerk hebben we toen gezien in ..ehm.. Noord-Holland. Dat was tijdens een kunstroute in Noord-Holland. En ik weet nog precies, we gingen ook met de fiets die route doen en we kwamen bij een klein kerkje. En we komen dat kerkje binnen en we zien het allebei hangen en we hebben allebei zoiets van, maar dat vinden wij mooi! Die kunstroute was nog maar net geopend, dus we mochten het ook niet meteen meenemen. De bedoeling was dat daar twee weken lang, zou het allemaal daar blijven hangen en staan, al die kunstwerken op die hele route. We hebben toen wel gezegd we willen dat graag kopen. Daar is toen een stickertje op geplakt. En pas twee maanden later hebben we dat zelf opgehaald bij de kunstenares thuis. Die woonde op een andere plek in Noord-Holland en we gingen toevallig daar ook in die omgeving een korte vakantie vieren en toen hebben we het bij haar opgehaald. En wat bleek? Het was het eerste werk dat zij verkocht! Ze was er nog niet eens zo heel lang mee bezig, met kunst maken. Dus zij was heel trots dat ze dat werk kon verkopen aan ons! En zo is er dus elk jaar wel iets dat we kopen, dat we meenemen. En het leuke is dat we van de meeste werken ook nog precies weten waar dat was en wanneer dat nou... 't hangt er nog een beetje van af, als we een paar jaar achter elkaar op dezelfde camping waren weet ik niet meer precies welk jaar. Maar we weten vaak wel waar we het gekocht hebben, op welke plek dat was en wat de omstandigheden waren en of de kunstenaar er zelf bij was of niet. Komt nu opeens naar boven dat we ooit een houten kunstwerk hebben gekocht bij een huis, dat was in Serooskerke in Zeeland. En we konden bij dat huis naar achteren lopen. Daar in die hele tuin stonden allemaal houten beelden en één houten beeld fascineerde ons en dat hebben we toen ook ter plekke gekocht. En we kregen van deze mensen (ha), het waren oudere mensen, en die man had het kunstwerk gemaakt, maar ze hadden ook een hele grote tuin met allerlei fruitbomen erin, onder andere pruimen. We kregen na aankoop van dat kunstwerk -we hebben trouwens toen twee kunstwerken gekocht, want ik weet dat we ook een uil hebben gekocht, een houten uil, die hebben we nog steeds, het andere kunstwerk is al helemaal vergaan, dat bestaat niet meer- maar we kregen toen ook twee zakken vol met pruimen mee, want alle pruimen zijn tegelijk rijp daar en ze moesten van die pruimen af. Dus die vonden het heel fijn dat wij daar kwamen om daar even in die tuin naar die kunstwerken te komen kijken en dat we ook nog iets meenamen. Dat was toch wel heel bijzonder. We hebben ook ooit een keer een raamwerk gekocht met allemaal tegeltjes van keramiek gemaakt die daarin hangen. En dat hebben we gekocht ook tijdens een kunstroute en dat hing in een verzorgingshuis in Grijpskerke. Ik kan me nog helemaal ook voorstellen hoe dat eruitzag, hoe we daar aan kwamen fietsen, hoe we daarbinnen waren. En dat hing daar aan de muur en dat werk was ook zo groot, dat konden we ook helemaal niet meenemen. Sowieso waren we daar op de fiets, maar ook ..ehm.. met de auto kon dat ook niet. Het paste niet in de auto om mee te nemen. We waren toen nog met de tent op vakantie, dus we hadden ook niet zo veel ruimte. En dat hebben we pas veel later gekregen, dat kunstwerk, want die kunstenares die ging op een gegeven moment naar Utrecht. We hebben contact gehouden na de zomervakantie en die mevrouw vertelde 'ik ga nog naar Utrecht toe, naar familie toe'. Toen is mijn man speciaal naar Utrecht gereden om het kunstwerk bij haar op te halen. En nog niet zo lang geleden hebben we een klein werkje gekocht. Dat is een regenboog, helemaal van glas gemaakt. We reden daar langs een, ja een boshuisje -'t zag er heel grappig uit- en er stonden een paar spulletjes buiten, allemaal van glas gemaakt. En er stond ook bij 'galerie' met een pijltje en dat het open was. Toen zijn we gestopt en daarnaar toegelopen, naar die galerie. We zijn daarbinnen gaan kijken en de eigenaar van die galerie die was daar. Zijn vrouw maakte alle kunstwerken, maar hij zorgt voor alles wat er omheen nodig is. Dus hij stond ons te woord, zijn vrouw was er niet. En hij vond het heel leuk om te vertellen over al die kunstwerken. Was hij heel enthousiast over en we hebben daar een paar hele mooie dingen gezien. En een van die werken was een kleine regenboog en die konden we meenemen op de fiets. Dat heeft hij toen heel goed voor ons ingepakt en hebben we dus meegenomen. Het is ook veilig thuisgekomen. Het staat nu bij ons voor het raam. En elke keer als ik dat zie, word ik vrolijk van al die kleuren die daarop zitten. Het leuke is dat we deze mevrouw, deze kunstenares, een tijdje geleden op een gegeven moment op televisie zagen. Ik zag die ruimte van haar, ze vertelde over het werk wat ze deed en ik had echt zo van: dit komt me zó bekend voor! En toen heb ik gekeken bij die regenboog wat voor een plakaatje daarop zat. Zo'n plakaat zit daarop en dat is Torenbeek en toen heb ik dat opgezocht en het was inderdaad hetzelfde atelier waar wij toen al zijn geweest. Waar we spontaan langs fietsten en toch even naar binnen zijn gegaan. Het was heel leuk om die kunstenares op televisie te zien waar wij dan zo'n werkje van in huis hebben. Zo hebben we...