Aflevering Voor Dga's #11 Cor Spronk In Gesprek Met Sam Van Dalen - Over Hoe Hij Erin Groeide, Doorzettingsvermogen, Uitstraling En Passie Voor Video

GA NET ZO LANG DOOR TOT JE JE DOEL BEREIKT HEBT! Vandaag ben ik in gesprek met Sam van Dalen, bekende autohandelaar uit Opmeer die met zijn bedrijf Sam van Dalen, Italië in de polder, bekent staat om zijn mooie auto’s en om zijn veel bekeken filmpjes over wat hem maandelijks bezig houd. Het gesprek eindig met de tip die hij schoorvoetend geeft: Ga net zo lang door tot je je doel bereikt hebt. En dat kun je van Sam zeggen: wat een doorzetter en wat kun je genieten van zijn uitstraling en ook van zijn passie voor video. HOE SAM ERIN GROEIDE Niet het Grafisch Lyceum met Joyce, maar het IVA van Onno bracht Sam in de auto business. Als 17 jarige begon hij zijn stage bij Jan Jong waar hij na de IVA nog 5 jaar werkte. Tijdens zijn dienstverband bij Stern besloot Sam voor zichzelf te beginnen wat hij op 24 jarige leeftijd dan ook deed. Hij begon Zuidema Auto’s, een showroom en Jelle als 1e medewerker. TUSSEN WENS EN VERVULLING LIGT EEN GROTE AFSTAND Doorzettingsvermogen, dat is wat Sam typeert. Werken, doorgaan, veel tijd en energie stoppen als je iets wil bereiken. Dat geld voor zijn werk en bedrijf, maar ook toen hij getroffen werd door een darmziekte. Sam deed er alles, echt alles aan om niet met een stoma te eindigen. Hij vertelt over zijn strijd, over Jan Steers, over het lopen van het Pieterpad en zijn wandeltocht naar Santiago. VAN DRIE NAAR ZES MAN Afgelopen jaar heeft Sam weer een mooie stap met zijn bedrijf gezet. Hij nam extra personeel aan zodat hij zichzelf kon gaan richten op wat hij erg leuk en belangrijk vind: Inkoop van auto’s, in het algemeen aan zijn bedrijf werken en de marketing. Zo heeft hij goede mensen om zich heen verzameld die begrijpen welke uitstraling het bedrijf moet hebben, welk gevoel Sam neer wil zetten en welke service hij wil leveren. RECLAMEMAN IN EIGEN BEDRIJF Auto’s verkopen vind Sam leuk, maar zijn echte passie is het maken van video’s. Hij noemt zichzelf de reclameman van zijn eigen bedrijf en hij maakt niet onverdienstelijk maandelijks een video over wat hem bezig houd. Dat kan over auto’s gaan (DE TWEEDE GOLF, A Ferrari Tale), maar ook over actuele zaken waar je bijvoorbeeld als ondernemer tegenaan loopt, zoals de video over Jan en Cor (nee, ik was het niet). Beelden zeggen meer dan woorden, dus bekijk zijn video’s op zijn website of Facebookpagina. Sam, ik vond het een genot om kennis te maken. Een mooie verhalenverteller, heerlijk eigenwijs en al mooie dingen bereikt. Een inspiratiebron voor andere ondernemers! Meer over Sam van Dalen en zijn bedrijf kun je vinden op: https://www.samvandalen.com/ https://www.facebook.com/SamvanDalenItalieInDePolder YouTube-kanaal Sam in de polder VERDER PRATEN? Wil je eens verder praten met een ervaringsdeskundige in het ondernemersvak? Lees dan een onze informatie op de DGA Mentorpagina en maak daarna een afspraak via de contactpagina of bel mij op 06-53321934. Tot snel. AANBIEDING VOOR JOU Om jou als ondernemer ook te kunnen helpen hebben we diverse programma’s samengesteld waaruit je kunt kiezen. Deze kun je vinden op onze aanbiedingspagina. DIRECT EEN AFSPRAAK MAKEN? Wil je een afspraak maken om eens vrijblijvend verder te praten? Plan dan vandaag nog een telefonisch kennismakingsgesprek met ons in via ons handige tool op onze website. Klik dan hier Bellen voor een afspraak maken mag natuurlijk ook altijd. Bel dan naar 06-53321934. Dan zoeken we samen een geschikt moment in jouw en mijn agenda. Ik kijk uit naar onze afspraak. #podcast #interview #samvandalen #italieindepolder #mentor #verhelenverteller   Volledige tekst podcast:   Sam van Dalen   Cor Ik ben hier in het mooie Opmeer, in jouw bedrijf Sam van Dalen, Italië in de Polder. Wij kennen elkaar via Facebook, dit jaar pas met elkaar gelinkt en ik had je gisteren een LinkedIn verzoek gedaan, nog niet geaccepteerd. Sjoerd Weikamp had het over jou, ken je die?   Sam Dan moet ik even goed nadenken, help me even.   Cor Van evenementen organiseren.nl en eventbranche, dat is één van de voormannen in de eventbranche die steeds nu naar Den Haag gaat om te zeggen wat ze allemaal willen. Met hem had ik het over jou. Negenendertig jaar, elf juli 1981 geboren, woont in Schagen, getrouwd met -   Sam Daar woon ik niet meer.   Cor Niet meer?   Sam Nee, nu woon ik in Nieuwe Niedorp.   Cor Even aanpassen op Facebook. Getrouwd met Lisanne Schoon, ook wel Sanne genoemd, twee dochters.   Sam Niet getrouwd wel mijn vriendin.   Cor Nou, van hetzelfde. Hobby’s, toneel zag ik in het verleden en zingen. Frank Sinatra, Amy Winehouse, ik zag ze allemaal voorbij komen. Nog meer hobby’s?   Sam Dat is een goede vraag. Eigenlijk combineer ik bijna alles wat ik nu leuk vind, combineer ik met mijn werk, dus eigenlijk is mijn grootste hobby video. Als ik moet kiezen tussen zingen of video, wat heb je nog meer, theater, dan is eigenlijk video mijn favoriet.   Cor Daar gaan we het zo meteen zeker over hebben. Ik vraag aan iedereen: favoriete voetbalclub? Maar, niet? Muziek? Dan is toch wel jazz, of -   Sam Ja, maar wel heel divers. Ik kan ook de hele dag Nederlandstalig luisteren, dus heel breed.   Cor Wat staat er hier in de zaak op?   Sam Wij hebben nu een beamer hangen en daar hebben we grote speakers op aangesloten, dus soms dan draait de muziek gewoon live op het scherm en dan hebben we het ook nog wel lekker hard staan in de winkel, maar dan hebben we wel vaak Queen opstaan, Elton John.   Cor Lekker!   Sam Maar met dat soort muziek is het ook belangrijk, mensen die binnenkomen moeten een beetje het goede gevoel krijgen. Ik kan wel Arie Passchier met Kleine Vogel, kan ik thuis wel heel hard opzetten, maar dat draaien we hier in de winkel weer niet, dat doen we op vrijdagmiddag bij de borrel.   Cor Maar stel dat je weet van iemand, die houdt van André Hazes, dan zorg je wel dat die daarvoor opstaat?   Sam Nou, wat heel leuk was, die beamer hebben we nog niet zo lang en twee weken geleden hadden we een aflevering, dat was een ontzettend enthousiaste vrouw, Jacco die was de aflevering aan het doen en toen zag zij dat scherm opstaan, toen zei ze er wat over en we hadden die auto ingepakt onder een doek. Toen zeiden we, dat hadden we eigenlijk nog niet eerder gedaan, maar toen zei ik tegen haar: weet je wat nu leuk is, als je straks die auto uit gaat pakken, dan mag je ook van tevoren je favoriete muziek kiezen. Dus zij koos Prince met You Don’t Have To Be Beautiful en op het moment dat zij naar die auto toeging hadden we dat nummer opgezet, maar toen ging hij, tijdens de onthulling, ging hij ook steeds harder. Dan wordt het wel een feestje.   Cor Ja, geweldig!   Sam Toen dachten we: waarom hebben we dat nooit eerder gedaan. Dat zou je elke keer moeten doen.   Cor Ja, mooi! Wat voor auto rijd je zelf?   Sam Een Panda.   Cor Een Panda. Die waar Fred ook in gezeten heeft?   Sam Nee, dat is een groene, die hebben we nog wel, die staat bij ons in de tuin, maar die is wel minder aan het worden nu, maar ik heb zelf een blauwe Panda.   Cor Leuk. Lees je wel eens boeken?   Sam Ja.   Cor Wat voor boeken?   Sam Op dit moment De Meeste Mensen Deugen, van Rutger Bregman en Thinking Grow Rich van Napoleon Hill. Alleen die twee op dit moment.   Cor Ook wel eens managementboeken of is het meestal -   Sam Napoleon Hill zou je wel een managementboek kunnen noemen. Maar dat vind ik gewoon heel interessant. Die gedachtengang vind ik interessant.   Cor Ik ken hem niet, maar ik ga het nog eens nazoeken. Heb je een idool? Iemand waar je tegenop kijkt?   Sam Goede. Ik heb wel voorbeelden denk ik, niet echt idolen, maar ik heb wel voorbeelden van mensen waarvan ik denk van: dat vind ik echt gewoon kunstenaars. Ja dat is een goeie…Dat komt denk ik vaak meer door bedrevenheid, als ik zie hoe bedreven sommige artiesten zijn dan denk ik, ik twijfel wel eens aan mezelf dan denk ik: sla ik niet door? En soms zie je dan hoe anderen te werk zijn gegaan en dan denk je: daar ben ik nog niet één procent bij, dus dan valt het bij mij nog wel mee, dus het is ook een soort, misschien goedpraten van mezelf en denken van: ja, als je ergens wilt komen, stel je hebt een bepaald doel en daar wil je naartoe dan moet je denk ik ook - degene die daar komen zijn ook degene denk ik die daar ook ver voor gaan om daar te komen. Ik heb een keer in een documentaire gezien, The Defiant Ones met Jimmy Iovine en dr. Dre en daar ging het op een gegeven moment over dat Jimmy nog jong was en bij een groot recordlabel werkte en op een dag hadden ze in de studio een man en die was zo op zoek naar één bepaald drumgeluid, dat ging wekenlang door en elke keer als ze in de studio de drum aansloegen dan zei hij weer iets om te laten merken dat het niet het geluid was wat hij zocht. Dat ging wekenlang door, totdat die Jimmy Iovine helemaal knettergek werd, de studio uitliep en op de gang kwam hij zijn baas tegen en die zei: wat ga jij doen? Hij zei: ik ben er helemaal klaar mee, ik ga weg uit dit hok. Toen zei de studiobaas: jij gaat terug, jij gaat dat hok weer in en jij gaat net zo lang door totdat die man het geluid heeft wat hij wil, want dat is groter dan jij. En die vent, dat was Bruce Springsteen. En nu ben ik niet eens een Bruce Springsteen-fan, maar dan denk ik: Bruce Springsteen is een wereldster geworden. Je staat er niet bij stil als je alleen gewoon zijn muziek op de radio hoort hoe ver zo’n man is gegaan om het geluid te krijgen wat hij wilde, wat hij in zijn hoofd had. En dat vind ik wel een fascinerend proces.   Cor Denk je dan ook op dat moment, als beeld en geluid helemaal klopt, dat het dan niet anders kan zijn dat dat een succes wordt?   Sam Bij mij?   Cor Nee, bij die mensen, bij iemand.   Sam Dat denk ik niet.   Cor Dan is het wel eigen, zou je kunnen zeggen, want dat is wel geloofwaardig, dat is wel betrouwbaar.   Sam Ja, maar iets wat uitgebracht wordt, dat is vervolgens denk ik ook afhankelijk van de tijd waarin het losgelaten wordt. Dus als iemand iets maakt waar hij heel lang aan heeft gewerkt, dan denk ik dat je vervolgens ook een klein stukje geluk nodig hebt met hoe het vervolgens loopt, hoe het valt en ik denk daardoor dat er links en rechts hele mooie dingen gemaakt worden die eigenlijk heel groot zouden kunnen worden, maar wat misschien bijna nooit iemand ziet. En sommige dingen die misschien niet eens honderd punten zijn, misschien iets kleiner, maar wel heel mooi, door een stukje mazzel ook, of door hoe het uitkomt, of net waar het terecht komt, wie ermee aan de haal gaat, dat het juist wel heel groot wordt. Ik denk dat er altijd wel een kleine factor geluk bij zit.   Cor Ik vroeg al naar boeken, luister je ook wel eens podcasts?   Sam Toevallig, ik reed afgelopen week terug uit Italië, naar huis en het was eigenlijk helemaal niet zo’n leuke terugreis, want mijn vriendin en de kinderen hebben mij op het vliegveld afgezet en toen reed ik zelf terug en toen had ik twee dagen lang alleen maar regen en file en de laatste achthonderd kilometer toen zat ik me gewoon stierlijk te vervelen en dacht ik: laat ik nu gewoon eens een keer een goed luisterboek gaan luisteren. Toen ben ik ook iets, ja grappig, van Napoleon Hill gaan luisteren. Een vier uur durend luisterboek.   Cor Ik heb, voordat ik zelf begon met podcasts maken, heb ik eigenlijk nooit podcasts geluisterd en nu denk ik: dan doe ik even geen Q-Music of Radio 538 en wat je ook wel zei: het moet je wel pakken. Ik had vanmorgen een podcast van een jonge ondernemer, tweeëntwintig jaar, die had podcasts van acht minuten, dus een paar achter elkaar en bij de tweede haakte ik na zes minuten af omdat ik dacht: ja, het is net alsof deze jongen al vijftig jaar aan het ondernemen is, terwijl hij dat allemaal nog niet doet, toen dacht ik wel: dat is misschien wel waar jonge ondernemers naar luisteren, naar zo’n jongen. Dan valt het misschien wel goed, ik ben een ouwe lul, eenenvijftig, dus het moet je inderdaad pakken. En ik dacht eerst van: ik wil blijven luisteren, want die jongen zal vast wel iets nuttigs te zeggen hebben, heeft hij ook wel, maar het moet je net grijpen, ja. Ik dacht misschien, tegen wie kijk je op, ik zag dat je op LinkedIn Gary Vaynerchuk, misschien is Jan Steers ook een klein beetje een idool van je, daar komen we misschien zo meteen nog wel op terug. Uit wat voor nest kom je? Ik hoorde, vroeger, er moest wel gewerkt worden, uit wat voor nest kom je?   Sam Mijn moeder had een kleine stoffenwinkel, daar is mijn opa vroeger al mee begonnen. Dus die verkocht stoffen en garen, knopen. Dat hadden wij aan huis en mijn vader heeft niet veel geluk gehad in zijn werkende bestaan. Hij is al heel jong ziek geworden, hij heeft kanker gehad op zijn zeventiende al, hebben ze zijn been geamputeerd en daarna heeft hij verschillende baantjes gehad, maar hij is op een gegeven moment echt voor langere tijd arbeidsongeschikt geraakt, hij was ook longpatiënt en hij ging bij een sociale werkplaats werken op de tekenafdeling, ze maakten daar sierhekken en daar had hij op zich wel een leuke baan, want hij tekende daar, hij maakte de ontwerpen alleen dat heeft maar een paar jaar geduurd, toen hebben ze hem gedegradeerd naar de werkplaats en daar zat hij gewoon onder zijn niveau. Hij werkte daar tussen, ja, hoe moet je dat zeggen, het was niet de meest inspirerende omgeving. Daar is hij ook nooit meer uit gekomen.   Cor Heb je broers en zussen?   Sam Ja, twee zussen.   Cor Jij bent de jongste?   Sam Nee, ik ben de oudste.   Cor En wat voor school heb je gedaan?   Sam Ik deed Havo en toen dacht ik altijd dat ik naar het Grafisch Lyceum zou willen, want ik had een buurmeisje, Joyce, die zat op het Grafisch Lyceum en die studeerde voor art director en Joyce was eigenlijk wel een soort van voorbeeld voor mij, dus ik dacht: wat Joyce doet, dat wil ik ook, dus ik wist altijd: ik ga naar het Grafisch Lyceum.   Cor Dat was dan dat creatieve wat eigenlijk altijd wel in jou zat.   Sam Ja, vroeger was ik of aan het tekenen of met mijn LEGO bezig. Dus wel bouwen of iets maken, tekenen.   Cor En vanwaar toen naar de autoschool, zei je, naar de Iva?   Sam Ik ben dus op een dag naar de open dag gegaan van het Grafisch Lyceum en op de een of andere manier spatte daar denk ik een soort van droom uiteen, want toen ik daar rondliep dacht ik: hier hoor ik niet, dit is mijn plek niet. En toen wist ik opeens niet meer wat ik dan wel moest doen. En toen zat ik al in vijf Havo en dan moet je kiezen en ik wist niet wat ik moest kiezen. Toen zat ik op een dag naast een jongen in de klas bij wiskunde, Onno Klinkhamer, en Onno die vertelde toen dat hij dus naar het Iva ging, had ik nooit over nagedacht. Dus ik vroeg hem wat het was, Iva en Onno die zei: dat is helemaal te gek, ik ga daar in pak naar school, ze rijden allemaal hard door de straten, maar vooral auto’s. Ja en ik vond auto’s natuurlijk hartstikke mooi en ik denk dat elke jonge jongen auto’s mooi vindt.   Cor En toen had je al een scooter?   Sam Ja, ja. Een Italiaanse. Ik heb er toevallig deze week een video over gemaakt. De Malaguti Phantom. Dus wat dat betreft, maar toen wist ik nog niet dat ik iets met Italiaanse auto’s zou gaan doen. Maar ik vond auto’s altijd heel leuk en toen dacht ik: ja, waarom eigenlijk niet, waarom zou ik niet iets met auto’s gaan doen. En toen ben ik naar de open dag van het Iva gegaan met mijn ouders en dat was echt, daar word je helemaal ingepakt. Als je op het Iva op de open dag komt, dan ga je er met boter en suiker in. Dat is gewoon één groot succesverhaal.   Cor Dat doen ze dus heel goed.   Sam Ja, en het is ook gewoon goed voor elkaar daar. Op het Iva hebben ze het echt voor elkaar. Daar kunnen zoveel scholen wat van leren, hoe het daar gepland is, hoe strak het in elkaar zit. Ik heb daar twee jaar gezeten, ik heb nooit één uur lesuitval gehad. Dat is gewoon: geregeld.   Cor Wat voor een leerling was je?   Sam Half rebels, denk ik. Ik was niet de grootste klojo in de klas en ook niet de netste. Ik denk daar tussenin.   Cor Had je toen al wel eens dat je dacht: ik word later ondernemer, of was dat - toen nog niet?   Sam Nee. Zelfs toen ik van het Iva afkwam nog niet.   Cor Hoe oud was je toen je van het Iva afkwam?   Sam Negentien.   Cor Dus toen ben je ergens in loondienst gegaan?     Sam Ja. Ik ging solliciteren - kijk, ik ging naar het Iva, dus ik moest ook een plek hebben om in die autowereld te komen.   Cor Was dat nog BBL in die tijd, of dat niet?   Sam Nee, je ging vijf dagen in de week naar school en op zaterdag moest je een stageplek regelen. En ik werkte altijd bij een bollenboer, dus ik was de schuurknecht die op de heftruck de bakken tilde, dus ik had nog nooit bij een autobedrijf gewerkt. Ik was denk ik twee of drie keer in mijn leven bij een autobedrijf geweest. Dus ik moest een plek hebben daar om daar binnen te komen en een vriend van mij, een hele goede vriend van mij, Joost, die werkte bij een Fiat en Alfa dealer. En toen dacht ik: oké, dan ga ik bij die dealer solliciteren. Dus toen heb ik, volgens mij heb ik eerst folders van hem gevraagd, omdat ik dacht: ik moet van alles op de hoogte zijn en van de modellen en noem maar op en toen op een dag ben ik daarheen gereden met mijn moeder, Alkmaar, de eigenaar was Jan Jong en toen heb ik aan Jan Jong gevraagd of die plek voor mij had om die autobranche binnen te komen, of ik daar op zaterdag mee kon lopen in de verkoop. Dat had hij niet, maar Jan die zei: ik heb nog een winkel in Schagen en daar zit nog één man, één verkoper, die krijgt een beetje drukte, de nieuwe Punto komt eraan, dus hier is het nummer, bel hem maar op en zeg maar dat je het nummer van mij hebt. Dus toen ben ik met mijn moeder naar huis gereden, ik was toen nog zeventien. Dat was dus dat ik naar het Iva toeging, ik had nog geen rijbewijs. En toen heb ik gebeld naar Schagen, dat is wel grappig, want dit is een verhaal wat ik ook in mijn lezingen vertel, sommigen zullen dit misschien wel gehoord hebben. Maar ik kwam thuis, ik had dat telefoonnummer in mijn hand en ik belde op, ging over en het was: Autobedrijf Deutekom, met De Wit, goedemiddag? En ik zeg: dag, met Sam van Dalen, ik heb uw nummer gekregen van Jan Jong en ik zoek een plek om op zaterdag in een autobedrijf te werken. En het eerste wat hij zei, Theo, dat was, omdat ik vertelde dat ik dus naar het Iva ging. Hij zegt: nee, jongens van het Iva die neem ik niet aan, dus ik heb geen plek voor je. Dus ik dacht: wat is dit nou? Ik denk: ik ga daar aan de gang. Dus ik zeg: hoe kan dat, u kent mij niet eens! Ik zeg: laat me dan mezelf in ieder geval voorstellen. En toen zei hij: oké, dat is goed, zaterdagochtend, negen uur, jasje, dasje. Dus toen dacht ik: kijk, ik kan daar in ieder geval mezelf presenteren. Toen ben ik op vrijdagavond, met een jongen die ik kende van het Iva, ben ik bij hem achterop de motor ben ik naar Schagen gereden, om in ieder geval te zien waar het was, waar die zaak zat. Want ik wilde niet te laat komen natuurlijk op zaterdagochtend, ik moest daar op zaterdagochtend met de trein naartoe. Met de trein en met de fiets. Dus, en toen stond ik voor die zaak en dat was dus een Fiat dealer, dat was toen nog geen Alfa, dat was Fiat en Lancia, maar er stonden ook twee Ferrari’s in de winkel. Er stond een 308 en een 348. En toen stond ik voor de showroom en zag ik die twee Ferrari’s staan en toen dacht ik: nou, als ik hier kan werken, dan ben ik echt helemaal de koning. Dit moet gewoon lukken, weet je wel. Dus toen ben ik zaterdagochtend daar naartoe gegaan, het eerste stukje met de fiets, toen met de trein van Opdam naar Schagen, laatste stukje met de fiets, dus toen kwam ik om negen uur binnen, vijf voor negen en Theo zat daar achter zijn bureau en ik liep naar binnen, naar hem toe, ik gaf hem een hand en hij was heel - hij deed heel afstandelijk. Hij zei: loop jij maar met mij mee. Dus ik liep achter hem aan, naar de koffiehoek en hij zegt: doe dat kastje eens open? Dus ik deed het kastje open. Hij zegt: pak er eens een kopje uit? Ik pak een kopje. Hij zegt: die doe je onder die machine en dan druk je op de middelste knop. Dus dat deed ik en er kwam koffie uit en toen zei hij: zo, je kan in ieder geval koffie zetten. Dus toen heb ik die koffie voor hem neergezet en toen gingen we zitten en we waren nog geen twee minuten in gesprek en toen kwamen er mensen binnen en dat waren een jongen en een meisje, met een kinderwagen en hij zei: ga ze maar helpen. Ik dacht: dan moet ik mezelf nu niet laten kennen ook, dus ik ging daar naartoe en ik zeg: dag, Sam van Dalen, kan ik wat voor u doen? En toen zeiden ze: ja, we zijn op zoek naar een kleine auto. Dus ik om me heen kijken wat er stond, weet je wel, dus toen heb ik die mensen geholpen, ik heb ze niet iets verkocht, maar Theo die stond op een afstand mee te kijken en kennelijk beviel het hem, want ik mocht de rest van de dag blijven en aan het eind van de dag gooide hij mijn fiets achterin de Fiat Ulysse, toen bracht hij me naar het station en toen zei hij: tot volgende week!   Cor Gaaf!   Sam Ja, dus zo ben ik bij een Fiat dealer begonnen en bij datzelfde bedrijf ben ik gebleven en heb ik na het Iva vijf jaar lang gewerkt. Dus ik ben echt meteen, zo ben ik in de Fiats en Alfa’s terecht gekomen. Daar heb ik een hele mooie tijd gehad.   Cor En is daar, denk je ook een beetje van, op het moment dat iemand één keer daarmee begiftigd is, of begeisterd is, ja, dat het dan -   Sam Dat gaat niet meer weg. Ik zou nooit iets anders gaan verkopen. Tenminste, al zou je mij nu zeggen: je kan doorgaan met je bedrijf, maar dan moet je BMW gaan verkopen, of Audi, dan stop ik. Dit is gewoon nu wat ik doe, dit doe ik al lang, dit vind ik leuk en ik vind echt dat wij gewoon een fantastisch mooi product hebben en dit is wat ik doe. En anders ga ik gewoon, want ik zou ook andere dingen kunnen, dus dan ga ik iets met poffertjes doen, of met pannenkoeken. Of met reclame, maar ik zou nooit meer mijn autobedrijf - ik zou nooit overstappen naar een ander merk.   Cor Ondernemers van Nederland, als je nog een Italiaanse auto wilt, dan moet je echt in de snoepwinkel van Sam van Dalen komen kijken, want ik heb hier net beneden rondgelopen, ja, heerlijk, heerlijk. Alhoewel ik geen - ik ben een BMW-man, maar goed. Wanneer was toen het moment dat je zei, je zei: vijf jaar daar gewerkt, wanneer was het moment dat je zei: en nu ga ik dat voor mezelf doen?   Sam Dat kwam omdat ik op een gegeven moment, het bedrijf werd overgenomen door de Stern Groep en wij gingen dus in één keer van twee vestigingen, gingen we naar tien of dertien vestigingen.   Cor Stern is ook veel Mercedes, toch, of niet?   Sam Stern is ooit begonnen met Mercedes, ja. Maar Stern Twee was toen Fiat, Alfa Romeo, Lancia en volgens mij ook Opel en wij hadden toen dertien Fiat-vestigingen volgens mij, of dertien vestigingen inclusief Opel en één winkel die ze overnamen, dat was Fiat Reyne in Zaandam en dat waren twee panden, twee oude panden, aan de ene kant van de weg stond de showroom en aan de andere kant de werkplaats, en boven die werkplaats zat een appartement, daar woonde vroeger mevrouw Reyne, dat hele spul ging eruit, dat kwam leeg en ik was toen nog best wel jong, ik was denk ik eenentwintig of tweeëntwintig, dus ik verdiende niet zo veel, ik had niet echt een dik salaris daar en ik had wel door dat van heel Stern Twee, van al die winkels die daarbinnen vielen was ik gewoon, ik deed op een gegeven moment Schagen in mijn eentje, ik was daar toch een soort van bedrijfsleider en mijn winkel draaide goed, maar ik had een heel laag salaris en ik had op een gegeven moment wel door wat die andere mannen, van die andere vestigingen verdiende. Van Alkmaar en Amsterdam en Zaandam en ik dacht: wat ik krijg, dat is eigenlijk gewoon bijna fooi denk ik. Dus ik wilde op een gegeven moment wel wat meer verdienen, maar overall in de groep draaide ze geen fantastisch resultaat. Dus zeiden ze van: ja, er is een soort van salarisstop. Je kan niet meer verdienen, we willen het je wel geven, maar dat kan niet. Daar was ik het niet helemaal mee eens, dat liet ik ook merken en toen een paar weken later, toen kwam de financieel directeur naar mij toe en dat was heel leuk, hij zegt: we kunnen je niet meer salaris geven, maar ik heb wel wat anders leuks voor je. We hebben een vestiging overgenomen in Zaandam en daar zit een appartement boven, rij er maar naartoe en kijk maar of het wat voor je is en als je het leuk vindt, dan mag je daar gewoon wonen, voor niks. Ik denk: dat is natuurlijk top. Dus ik ben er met een vriend van mij naartoe gereden, beneden in de werkplaats de sleutel opgehaald en naar boven gegaan, dat was gewoon een oude bende, maar het was wel heel leuk. Het was gelijkvloers, boven de werkplaats, het was groot en het zat tegen de stad aan, je kon daar over het spoor heen met een loopbrug en dan stond je middenin de stad. Dus ik was meteen, ik dacht: dit is super. Dus samen met die vriend waarmee ik erheen ging, Joris, meteen gezegd: oké, hier gaan we wonen. We zijn meteen ’s middags naar de bouwmarkt gegaan, verf gehaald en we hebben het hele hok geschilderd. En ’s avonds kwam een andere goede vriend van ons langs, Steven, die hier nu naast mij zit, die heeft een groot bedrijfswagenbedrijf en die werkte in die tijd ook al in de auto’s en die kwam ook bij ons wonen, dus we zijn er met zijn drieën gaan wonen. En wat gebeurde er op een gegeven moment? Fiat zat daar beneden, dat was van Stern, maar die gingen daar naar anderhalf jaar, of twee jaar gingen die daar uit en toen kwam dat pand daaronder leeg te staan. Dus wij woonden toen boven een leegstaand garagebedrijf en ik werkte bij Stern in de auto’s en Steven werkte bij Alewijn Ott in de auto’s, een hele grote occasion handelaar in Alkmaar en eigenlijk kwam toen het idee: kunnen we het gewoon niet beter zelf gaan doen? En ik wilde iets met verkopen doen, dus ik dacht dan huur ik die showroom en Steven die wilde een werkplaatsbedrijf opzetten, dus toen dacht hij: dan huur ik die werkplaats. En toen zijn wij met zijn tweeën naar de gemeente Zaandam gegaan, daar was het pand van, om te vragen of we die panden konden huren. We dachten: dan beginnen we gewoon zelf. Dus eigenlijk in Zaandam, boven die leegstaande winkel is toen wel het idee gekomen van: ik kan het ook zelf gaan proberen.   Cor En hoe lang ben je daar gebleven?   Sam Het is niet doorgegaan.   Cor Het is niet doorgegaan?   Sam Nee. De ochtend dat wij naar Zaandam, dat wij een gesprek hadden met die wethouder hebben wij nog een SMS-je naar elkaar gestuurd, Steven en ik van: vandaag gaat het beginnen, weet je wel? Ons grote avontuur, dit wordt het begin van een succes en die middag zaten we gewoon echt compleet gedesillusioneerd aan een biertje op het terras, want die man die nam ons helemaal niet serieus. Wij wilden die panden huren en ik weet zeker dat het ook was gelukt, maar hij nam ons denk ik niet voor vol aan. Daar zaten twee jonge jongens en dat was toch wel een serieus gebouw en hij zei: nee, wat jullie willen dat zag die man niet zitten. Volgens mij heette die meneer Sterk. Meneer Sterk geloofde niet in ons.   Cor Hij dacht: sterk verhaal.   Sam Maar het zaadje was wel geplant. En Steven en ik zijn op dat moment allebei op zoek gegaan naar een locatie, we hebben heel veel panden gezien, ook vaak ’s avonds op pad geweest.   Cor Toen was één ding: je gaat voor jezelf beginnen.   Sam Ja, dat zit er dan in.   Cor Dat was toen.   Sam Want eigenlijk heb je daar dan wel aan geroken en je denkt: ja, waarom eigenlijk niet? En toen ben ik uiteindelijk begonnen in Wieringerwerf en Steven in Alkmaar. En we zijn dus tegelijk voor onszelf begonnen, allebei november 2005 en inmiddels, de grap is, inmiddels via omzwervingen, want ik ben eerst nog met mijn pand naar Heerhugowaard gegaan en ben toen nieuw gaan bouwen in Opmeer en Steven die is twee jaar daarna ook opnieuw gaan bouwen, hier naast mij, dus we zitten nu, dit is één bedrijf.   Cor Ja, dat is Koopman?   Sam Koopman Bedrijfswagens en inmiddels is dat giga. Dat wordt echt één van de grootste, ik denk één van de grotere in zijn markt en we zitten hier heel mooi naast elkaar, dat is wel heel leuk.   Cor Wat had je toen je begon, had je toen een aparte filosofie van als ik het ga doen, dan ga ik het zo doen?   Sam Nee, nee. Ik had in mijn hoofd, ik wilde graag een showroom, dus daar heb ik steeds naar gezocht en ik kon geen geschikt pand vinden en toen ik op een avond bij iemand kwam in Wieringerwerf die een showroom te huur had, toen ging ik daar kijken, toen viel die showroom tegen, dat was een donker hok, ik dacht: daar ga ik niet zitten. Maar ik had met die man een heel leuk gesprek en die had een garagebedrijf tegenover de showroom en daar zat echt wel schwung in. Je merkte gewoon: daar gebeurde wat, dus toen vroeg ik aan hem van: kan ik ik niet bij een kantoor huren in je werkplaats en dan jouw buitenterrein, dan koop ik auto’s in, die zet ik buiten en als ik ze dan verkoop kun jij ze klaar maken. En zo ben ik begonnen. Zijn bedrijf heette Garage Arjen Zuidema en ik dacht: ik ga niet mijn eigen naam erop zetten, want dan snappen mensen dat niet, dus mijn eerste bedrijf heette Zuidema Auto’s. Dus je had Garage Arjen Zuidema dat was van hem en Zuidema Auto’s was van mij en dat heb ik anderhalf jaar gedaan en dat ging echt heel goed. Ik ben daar met een redelijk, niet met een heel groot startkapitaal, maar toch, ik heb geld toen van iemand kunnen lenen, daar heb ik mijn eerste voorraad van gekocht en in het eerste jaar verkocht ik tweehonderdvierentachtig auto’s.   Cor Ik heb geen idee, ik heb geen referentiekader, maar dat is veel?   Sam Voor mij was dat heel goed, ja. Maar dat was ook gewoon dag en nacht werken. Als er op zondag iemand voor een auto wilde kijken, dan ging ik er ook gewoon heen, want elke order die je doet, elke auto die je verkoopt is gewoon een soort van bloed in je aderen. Dat is waar je op bouwt.   Cor En je deed het altijd nog alleen? Dus -   Sam Nee, ik heb meteen iemand aangenomen. Ik had een jongen bij mij werken, bij Stern nog in Schagen, die werkte op zaterdag bij mij, dat was Jelle en op een gegeven moment moest ik die dus ontslaan, er was een soort van reorganisatie aan de gang bij Stern en toen moesten alle zaterdaghulpen moesten er ook uit, maar ik kon heel goed met Jelle en ik wist toen al dat ik voor mezelf ging beginnen, dus toen heb ik op een gegeven moment gezegd tegen Jelle: ik moet je dus nu, jij moet hier weg, ik heb al besloten dat ik voor mezelf begin, dus dat duurt nog maar vijf of zes weken. We hebben hem die laatste zes weken, hij mocht gewoon elke week evengoed komen, en ik heb hem toen deels uit mijn eigen zak betaald en deels hebben we hem denk ik, de hele fooienpot of zo, maar ik zei: ik wil gewoon dat je bij mij komt werken straks.   Cor Wat kon Jelle dan?   Sam Jelle die deed de winkel schoonmaken en de auto’s poetsen en dat deed hij op zaterdag daar, maakte de werkplaats schoon, maar hij had ook een hele leuke babbel, was ook gewoon iemand die echt wat kon, weet je wel, dus ik dacht: ik moet niet voor mezelf beginnen en dan alles alleen moeten doen. Ik heb iemand nodig die mij ook helpt met poetsen, die er is als ik onderweg ben en dat werd Jelle, dus die heb ik toen meteen aangenomen, dat liep samen met zijn school, die had tijd over, dus die kon ik voor drie dagen in de week aannemen en zo ben ik begonnen. Drie dagen in de week had ik iemand in dienst.   Cor Even een tussenvraag, is iedereen die bij jou begint, vind jij dat die de Iva zou moeten hebben?   Sam Veel hebben dat wel gedaan, want ik heb best wat jongens gehad inmiddels door de jaren heen, maar ik heb nu één hele goede en die heeft geen Iva gedaan. Dat is Joep en Joep die komt uit de horeca, ja, die heeft geen Iva nodig. Die zou ook niet dat nu nog gaan doen. Die is hier denk ik op zijn negentiende binnengekomen, die is nu drie- vierentwintig, dus die zou dat nu ook niet meer gaan doen, maar ik heb wel veel mensen hier gehad en die op een gegeven moment naar het Iva toe zijn gegaan en die daar ook een hele mooie tijd hebben gehad, ja.   Cor Ik hoor vooral: hard werken, ondernemers doen dat vaak wel en ik zag in het filmpje die voorbij komt, wat je over jezelf hebt gemaakt over 2010, toen heb je jouw, of dat had je misschien al langer, je zegt: colitis ulcerosa. Een chronische, regelmatig terugkerende ontsteking in de darmen. En je zegt: toen ik op een gegeven moment niet meer dan vijftig meter kon lopen, toen werd het wel heel erg nijpend. Was je er onzeker van als je zo ziek wordt?   Sam Ja, en heel moe vooral. En je sluit je sociaal af, want je kan niet, weet je als je om de vijf of om de tien minuten naar de wc moet, dan ga je niet meer naar een verjaardag toe op een gegeven moment, of wat dan ook. Of als op zondag vrienden bellen en die zeggen: we gaan een stukje varen, het is mooi weer, dan ga je niet mee, want je wil niet -   Cor Je kan nog geen auto ophalen man.   Sam Nee, nou ja, dan moet je wc papier meenemen en als ik er nu aan terugdenk, dat was een vreselijke tijd.   Cor Had je dat al langer onder de leden, of komt dat acuut op, of is dat -   Sam Op een dag begint het, weet je wel. En dan denk je: dat gaat morgen wel weer over en dan wordt het steeds erger en binnen een week spoot bij mij het bloed eruit, dus, sorry voor mijn taalgebruik, maar dat is hoe het is. En dan word je, eerst word je een beetje angstig, want dan denk je: ik heb iets serieus aan de hand, ik heb misschien darmkanker of wat dan ook, dus dan krijg je onderzoeken en dan kom je erachter dat het geen kanker is, maar dat er wat anders aan de hand is.   Cor Maar wel serieus.   Sam Ja en wat ik niet wilde accepteren is dat negentig procent van de mensen die dat heeft, die eindigt uiteindelijk met een stoma. En weet je, 2010, trek er tien jaar af, was ik negenentwintig en ik ben iemand die toch wel ijdel is en mijn hele leven lang heb gesport, ik hou ervan om er wel gewoon goed uit te zien. Ik heb mezelf nooit laten verzakken of wat dan ook en ik zag mijzelf niet voor me over het strand lopend met een stoma op mijn buik. Ik dacht: dat klopt gewoon niet in mijn toekomstbeeld, kan dat gewoon niet, dat kon ik niet rijmen. En ik wist dat als ik me eraan over zou geven, dat ik, want in het ziekenhuis zeggen ze: je moet medicijnen innemen, je krijgt ontstekingsremmers, heb ik in het begin ook gedaan, maar al heel snel werken die niet meer. Dus dan krijg je een zwaardere. En als die niet meer werken krijg je een nog zwaardere en die versnelling die gaat heel snel hoor, want dat zie je wel bij mensen om je heen die het dan ook hebben en uiteindelijk ga je aan de Prednison en als dat niet meer werkt dan zeggen ze: nou meneer Van Dalen, we trekken nu die dikke darm eruit en dan krijg je een zakje op je buik. En ik dacht: dat is mijn voorland dan en dat accepteer ik gewoon niet.   En dat is een heel lastig traject geweest, want ik ben daar heel ver in gegaan om een manier te vinden om er vanaf te komen, totdat je ook in je omgeving merkt dat je weerstand krijgt van mensen die zeggen van: wat je aan het doen bent, is niet goed. Ik had hele goede vrienden die gewoon zeiden dat ik veel te eigenwijs was en dat ik gewoon naar de artsen moest luisteren, want die wisten het beter dan ik. Dus dan ga je op een gegeven moment ook aan jezelf twijfelen, dat je denkt van: ben ik dan echt zo’n stomkop dat ik niet wil accepteren dat ik er gewoon aan toe moet geven, weet je wel? Maar dat kon ik niet.   Cor Ik vroeg me af, die Jan Steers, heeft hij jou een stuk blindedarm gegeven, wat is er gebeurd?   Sam Hij heeft mij vooral veel vertrouwen gegeven. Ik ben op een dag, ik ben overal geweest. Ik heb elk soort dieet geprobeerd, ik heb elke soort van genezing geprobeerd.   Cor Kon in die tijd jouw zaak gewoon door, dat je daarnaast gewoon auto’s verkocht?   Sam Het was wel zo, als ik ’s morgens om kwart voor negen op de zaak kwam, redelijk vol energie, omdat ik gewoon ’s avonds al om acht uur naar bed ging, dat ik om half tien ’s morgens al uitgeblust op de balie lag, dus drie kwartier, dan was het bij mij op. Totdat vrienden van mij wel zeiden van: je moet een paar maanden vrij nemen, want het gaat gewoon helemaal niet goed met jou. Maar ik ben blijven zoeken naar dingen en ik ben echt overal geweest, weet je, totdat je bij mensen zat met magneten in je handen en stroomschokken door je lijf en diëten waar je - op een gegeven moment woog ik zestig kilo, ik weeg nu vierenzeventig, ik ben gewoon slank en ik weeg vierenzeventig kilo. Ik kan me niet voorstellen dat hier veertien kilo minder nog aan heeft gezeten, dan ben je gewoon echt, dan is er niet veel van je over. En op een gegeven moment gaan vrienden tegen je zeggen van: jij moet nu dat gaan doen, want je bent echt verkeerd bezig. Maar ik dacht: ik ga vinden wat er aan de hand is, ik ga het vinden, het zit hem in een soort vitamine, of het zit hem in iets waar ik niet tegen kan, of ik moet een drankje op het spoor komen waardoor het beter wordt, wat dan ook, maar ik dacht: als ik maar lang genoeg volhoud, dan ga ik dat vinden. Totdat ik op een gegeven moment en een vriend van mij die had al vaker tegen mij gezegd: je moet naar Jan Steers. Maar ik was al bij zoveel mensen geweest, dat ik dacht: ik ga niet meer naar mensen toe, want iedereen zegt van: je moet dit of dat, maar dat werkte nooit. Dus ik zei: ik hoef niet naar Jan Steers en ik bij al bij heel veel mensen geweest, dat is de oplossing niet. Ik dacht: ik moet er zelf achter komen. Totdat ik dus op een avond inderdaad, ik zou een film gaan kijken bij een vriend van mij, die woonde nog geen driehonderd meter verderop en ik liep er naartoe en, je moet je voorstellen, als je er dus zo in zit en mensen die colitis of Crohn hebben die zullen dit herkennen als ze dit horen, je hele leven neemt het in zijn greep. Dus je gaat op een gegeven moment als je de deur uitgaat, ben je nog maar met één ding bezig en dat is: je moet eerst naar de wc, naar de wc, naar de wc, je voorbereiden, dat je die deur uit kan, dus je zit eerst een uur op die wc voordat je de deur uitgaat en dat had ik gedaan en je loopt op een gegeven moment gewoon verkrampt en ik liep naar die vriend toe en ik was nog niet eens bij de spoorlijn en ja, ik scheet gewoon mijn hele broek vol. En toen dacht ik: beroerder dan dit kan ik niet meer worden. Als ik niet eens honderd meter de straat op kan en gek genoeg moest ik er toen die avond eigenlijk om lachen. Ik liep naar huis, weet je wel, met de troep in mijn broek en dat ik dacht van: dieper dan dit kan ik niet zinken.   Cor Het kan nu alleen maar bergopwaarts gaan.   Sam Het kan alleen maar beter worden. Maar niet beroerder. En ik ben thuis onder de douche gestapt, troep in de was gegooid en toen heb ik die vriend van mij gebeld en gezegd: geef mij het nummer van Jan Steers, want ik weet niet meer wat ik moet doen. En daar staat zijn bordje trouwens, op mijn bureau. En ik belde hem op zijn verjaardag, er nam een vrouw op en die zei: ja, meneer Steers die is jarig, die kan nu niet aan de telefoon komen, maar wat wil je? Ik zeg: ik wil hem heel graag spreken, ik heb van een vriend van me gehoord dat hij mijn kan helpen. Zij zegt: kom dan morgen maar langs. Dus toen ben ik daar de volgende dag naartoe gegaan en ik kwam daar binnen, hij woonde in een caravan, dat was een heel bijzondere man hoor. Hij rookte denk ik drie of vier pakjes Camel op een dag, het stond er helemaal zwart van de rook en hij zat -   Cor Hij woonde hier ook in -   Sam Hensbroek, drieëntachtig, vierentachtig was hij, zat hij in de hoek van die caravan, zat hij in een stoel, onderuit gezakt, hij was broodmager, grote grijze lokken achterover, zat hij die sigaret te roken, heel lang, hoekig gezicht - Come in! Hij had heel lang in Amerika gewoond, dus ik ging naar binnen en hij zegt: wat is er aan de hand? Dus ik vertellen en hij zegt: vroeger gingen mensen hier dood aan, maar nu niet meer! Dus hij zei: pak een pen. En moest ik een pen pakken en een stuk papier en toen zei hij: schrijf op! En toen ging hij gewoon opschrijven wat ik gewoon twee weken lang moest doen, moest eten, niet moest doen, moest drinken, klaar en toen zei ik: en dan? Hij zegt: en dan kom je bij me terug en dan zeg je: meneer Steers, bedankt ik kan weer verder met mijn leven, hier heb je vijftig piek en de groeten. En ik zei: dat kan niet. En toen zei hij: wed er maar niet om, geheid dat je verliest! En ik ben toen naar huis gegaan en ik ben gewoon precies gaan doen wat hij zei en eigenlijk ging het na een paar dagen al beter, maar wat mij vooral enorm heeft geholpen, was toen ik merkte dat het beter ging, dat ik er ook gewoon vertrouwen in kreeg dat het dus mijn hele lichaam ontspande ook. Je bent op een gegeven moment zo verkrampt dat ook gewoon niks meer functioneert en ik denk dat één van de belangrijkste dingen wat hij mij terug heeft gegeven was: gewoon echt vertrouwen. Dus ik ben echt herstellend daarheen gegaan, na twee weken terug gegaan en toen kwam ik binnen, het hele hok zat vol met mensen en toen zag hij me en zei hij: hé, het gaat goed? Had ik een fles whiskey voor hem mee, en dat is toen een hele goede vriend van me geworden. Ik kwam er heel vaak en op een gegeven moment kreeg ik wel een terugval, maar toen heeft hij me gewoon weer geholpen en hij heeft me ook gewoon dingen in doen zien - ik maakte me heel erg druk om bepaalde dingen. Ik denk dat mensen die daar last van hebben, ook gewoon binnenvetters zijn en dingen slecht verteren - ik kan heel erg piekeren, mijn gedachten staan ook nooit stil, dus, ik denk dat dat wel een synchroon kenmerk is van mensen die daar last van hebben.   Cor Als je dan zo naar jezelf zou moeten kijken, want, als je nu jouw filmpjes kijkt dan denk je: die is extravert, maar je bent veel meer introvert dan extravert?   Sam Ik denk het wel, ja. Want wat je op een video ziet dat is - kijk, ik bedenk een verhaal en dat maak ik en dan zet ik het erop, als het klaar is, als ik denk: zo breng ik mijn boodschap, maar dat wil niet zeggen dat je in het echt precies zo bent natuurlijk.   Cor Komen we zo meteen nog even op terug. Ik zag toen - Santiago dat zijn de mooiste duizend kilometers van je leven, gefietst? Gelopen?   Sam Gelopen. Ik ben in de tijd voordat ik Jan Steers leerde kennen, toen mijn vader overleed in januari 2011, toen zat ik een soort van op mijn dieptepunt, toen, ik weet nog dat ik met oud en nieuw, zat mijn vader in het hospice en hebben we oud en nieuw daar gevierd, ik en mijn zusjes bij hem en hij zat daar met twee andere vrouwen, die dus alle drie terminaal waren, ik word nog treurig als ik eraan denk en toen hebben we daar oud en nieuw gevierd, hebben we gegeten, en dan zit je gewoon met drie mensen, waarvan één je vader is, waarvan je weet van: binnen een paar weken zijn zij er gewoon niet meer. Dat is heel raar. Hebben we om twaalf uur nog naar buiten staan kijken naar het vuurwerk en toen ben ik denk ik om één uur naar huis gereden en toen zou ik naar huis gaan, maar uiteindelijk dacht ik van: ik ga nog even bij vrienden kijken die een feestje hadden, oud en nieuw en daar ben ik toen heen gegaan en toen zag ik iedereen feesten en doen en daar voelde ik me zo niet op mijn plek, dat ik dacht, ik ben nu helemaal - ik hoor gewoon hier niet meer bij. Ik zit in zo’n andere wereld. En toen heb ik daar een beetje tijdelijk een soort van een hekel aan gekregen, aan gewoon alle leuke dingen. Aan feesten en ik dacht: ik moet gewoon wat meer tijd met mijzelf doorbrengen, dus en toen ben ik met een vriend van mij, diezelfde vriend die mij naar Jan Steers verwees ben ik gaan lopen. Eerst gewoon over het strand, pakten we de trein naar Den Helder en liepen we terug naar Schagen, dan ben je ongeveer een halve dag aan het lopen. En dat deed mij zo goed, dan kon ik gewoon een rol wc papier meenemen, kon ik gewoon in de duinen gaan zitten wanneer ik wilde. En dat lopen dat beviel me zo goed, dat we op een gegeven moment zeiden: zullen we het Pieterpad gaan lopen, dat is vierhonderd tweeënzeventig kilometer, we begonnen in Groningen, Pieterburen.   Cor Saai stuk is dat, het eerste stuk.   Sam Ik vond het fantastisch. Ik ben echt van het Pieterpad gaan houden. Ik vond dat zo fijn, dat ik op een gegeven moment echt daar tijd voor ging maken dat ik, zaterdagavond uit het werk, pakte ik de trein, dan ging ik naar waar ik gebleven was en nam ik een bed and breakfast en zondag ging ik lopen, maandag lopen en maandagavond weer naar huis. Dan deed ik vaak twee dagen, op een gegeven moment probeerde ik dat uit te breiden naar drie dagen, gewoon drie dagen in mijn eentje alleen maar lopen. Tijdens dat ik dat Pieterpad heb gelopen, daar heb ik wel bijna een jaar over gedaan omdat je maar één keer in de week een paar dagen ging, dus dat liep je niet in één keer en eigenlijk gedurende dat traject heb ik ook, is in diezelfde periode geweest als dat ik Jan Steers heb leren kennen, dus ben ik ook beter geworden. Dus het begin van het Pieterpad liep ik gewoon strontziek, moest ik gewoon om de kilometer stoppen, maar aan het eind, toen ik in Maastricht aankwam, was ik kerngezond. Dus voor mij is dat Pieterpad een hele, is daar als een bijzondere reis tussendoor gelopen en toen ik aan het einde van het Pieterpad kwam, daar staat een steen, ik moet bijna janken als ik het zeg. Zucht…. Daar staat een steen en op die steen staat: tussen wens en vervulling ligt een grote afstand. En toen ik dat las, ja, toen -   Cor Janken.   Sam Ja, dus ik zat daar en was ik aan de ene kant heel blij, dat ik daar zat, zo fit en dat ik dat had kunnen doen en aan de andere kant was er zoveel veranderd, mijn pa was er niet meer, Jan Steers was in die tijd ook overleden, die heb ik eigenlijk maar een jaar gekend en ik zat daar en ik was gewoon helemaal gezond en dat pad was af. Ik dacht: wat! Ik kon het niet rijmen dat die plek waar ik elke keer naartoe ging, dat dat gewoon daar stopte en ik heb daar toen een half uur denk ik gezeten en toen in één keer keek ik - toen viel me iets heel stoms op. Want dat pad is natuurlijk niet af. Dat loopt gewoon door. Het Pieterpad stopt daar, daar staat een zuil dat je aan het einde bent, dus daar kun je heel treurig om zijn en op een gegeven moment kijk ik naar links en denk je: maar wacht even, dat stopt helemaal niet. Daar staat gewoon een bordje: Nice, 2200 kilometer. Ik denk: ik kan natuurlijk veel verder gaan. En toen ben ik naar huis gegaan en toen heb ik daarover nagedacht en toen dacht ik: weet je wat, ik zou wel naar Santiago willen lopen. Maar wat gebeurde er, dat was 2012 en ik had toen al plannen gemaakt om een nieuw bedrijfspand te bouwen, want toen ik me beter ging voelen dacht ik ook: ik ga gewoon alles doen wat ik nog wil doen. En ik heb toen mijn nieuwe pand gebouwd in 2012 waar we dus nu in zitten en toen dat bijna klaar was, toen dacht ik: oké, er is altijd een reden om het niet te doen, weet je wat, als je dus naar Santiago wil, dan moet je daar gewoon een maand voor uittrekken om duizend kilometer te lopen.   Cor En waar ben je dan begonnen met lopen?   Sam In Frankrijk. Saint-Jean-Pied-de-Port. Het is daar vandaan niet duizend kilometer, het is net geen negenhonderd kilometer. En toen dacht ik: weet je wat? Als mijn pand klaar is en we hebben een opening gehad, dan redden ze het hier wel even, dan ga ik dat doen, een soort cadeau voor mezelf. Dus ik ben, we hebben hier volgens mij op zondagmiddag mijn opening gehad en die week daarna ben ik weggegaan. En toen heb ik vijf of zes weken vrij genomen, ben ik met de trein naar Frankrijk gegaan en daar vanuit de Pyreneeën ben ik naar Santiago gelopen. Dus die negenhonderd kilometer.   [Tussenstukje]   Cor Is het, wat ik wel mooi vind en ook, eigenlijk als ondernemer sta je vaak voor dingen alleen. En je hebt eigenlijk ook dan privé nog eens een keer helemaal alleen door alle strubbelingen heen gemoeten. Een vriend misschien, waar je dan terecht kon, hoe ga je met die eenzaamheid om?   Sam Ik heb me nooit eenzaam gevoeld, want als je gewoon ergens bent op een plek waarvan je denkt: ik hoor hier nu even niet tussen, dan kun je ook nog wel bij jezelf terecht. Dus als je vervolgens, ik had, als ik het Pieterpad liep, had ik altijd mijn hond mee, een beagle Bentley, je kon mij niet blijer maken dan daar gewoon rond te lopen. Ik weet nog dat op een dag, toen was het Koninginnedag en dan loop je ’s morgens een hele ochtend door de bossen en uiteindelijk loop je uit zo’n bos een dorp in en in één keer hoor je de fanfare en dan hoor je mensen en er is een markt en er staat een poffertjeskraam en daar ga je dan tussendoor en je neemt een bord met poffertjes en daarna dan loop je daar weer uit en wordt het weer stiller en dan loop je weer in dat bos met je hond en daar - ik heb mij nooit eenzaam gevoeld.   Cor Ik heb het Pieterpad het afgelopen jaar ook gelopen, maar goed, door corona waren alle kroegen ook dicht, wij gingen wel de dorpjes in, maar er was daar ook nooit iets te doen, zeg maar en ik liep niet met mijn hond, maar met mijn vriendin, dat was ook wel gezellig. Maar wat jij vertelt en hoe jij in Maastricht aankomt, dat herken ik heel erg.   Sam Ben je in Maastricht aangekomen, ben je in Maastricht geweest? Dus je kent die paal waar ik het over had.   Cor Ja, heel bijzonder. Dat was heel bijzonder. Jeetje, man. Vijf, zes weken Santiago, die gaan wij denk ik volgend jaar lopen, denken we aan. Kom je terug, zaak, auto’s verkopen als een malle?   Sam Ik kwam terug en Sven die bij mij werkte, die werkt al zes jaar bij me, die heeft toen zes weken in zijn eentje gedraaid en die -   Cor Heeft die wel eens gebeld, hebben jullie wel eens contact gehad, of heb je echt vijf weken -   Sam Nee, geen contact gehad.   Cor Nee? Wauw.   Sam Ik heb het heel mooi kunnen doen, Steven die hiernaast zit, dat is één van mijn beste vrienden, van de bedrijfsauto’s en die zei toen ik naar Spanje ging, toen zei hij: ik wil wel wat voor je doen, dat ze jou niet hoeven te bellen, laat ze het hier gewoon zelf regelen en als ze echt problemen hebben waarvan ze denken daar durven ze niet over te beslissen dan mogen ze naar mij toelopen en dan neem ik een beslissing voor ze. En toen zei hij: dat is op één voorwaarde, ik wil daarna geen gezeik hebben, dat als jij terugkomt dat ik verkeerde beslissingen heb genomen.   Cor Terecht. Sam En dat vond ik heel mooi, dus ik heb mijn jongens hier op het werk niet gesproken.   Cor En ze zijn waarschijnlijk ook niet bij hem geweest?   Sam Ja, ik denk het wel. En ik heb hem wel één keer gesproken, ik heb één keer, denk ik, na drie weken heb ik hem gebeld, niet om te vragen hoe het hier ging, maar gewoon om te zeggen: het gaat hier goed.   Cor Mooi, ja.   Sam Dat was wel bijzonder, ja.   Cor Toen kwam je terug, toen ben je aan de vrouw geraakt en de kinderen?   Sam Ja, heel snel.   Cor Toen dacht je: en nu ben ik eraan toe! Ik ben naar Santiago geweest. En nu is het klaar.   Sam Met Sanne durfde ik dat gewoon allemaal wel aan. Sanne en ik waren binnen een paar maanden, was eigenlijk ons eerste kindje onderweg, toen heeft Sanne een miskraam gekregen en daarna heeft het denk ik wel vier of vijf maanden geduurd, maar toen kwam Do onderweg.   Cor Ja, mooi, mooi. En toch ook wel mooi, in jouw filmpje zeg je: en dan ben ik autoverkoper en uiteindelijk komt Harmen Commandeur, die leerde je filmen en editen en toen uiteindelijk toen kreeg je de functie in jouw eigen bedrijf: reclameman.   Sam Reclameman, ja.   Cor De mooiste baan, ja. Als je het hebt over beleving: mensen, kijk maar eens de filmpjes van Sam van Dalen op YouTube en zijn eigen website www.samvandalen.nl , super. Was dat eerste filmpje op Dumpert, die eerste waarbij je echt viraal ging? Sam Ja.   Cor Dat was die boef kom uit de kast.   Sam Klopt, dat was onze eerste viral, ja.   Cor En toen dacht je, ik bedoel, die hele wereld zag toen van: ja, dit is, hier wordt gewoon schik gemaakt, zeg maar.   Sam Ja, het was helemaal geen leuk onderwerp.   Cor Iemand steelt elfenhalf duizend uit jouw kast.   Sam Nee, niet uit de kast, die verwarring, dat heb ik denk ik in de video niet goed gezegd, hij heeft het geld uit mijn kantoor gestolen, alleen de tweede keer dat het me overkwam, toen brak hij het slot van die kast open en dat hadden wij op beeld staan. Dus toen hebben we aan het eind van de video gezegd: als iemand deze man tegenkomt, wil je hem dan vertellen dat die kast leeg is. En toen kwamen er heel veel reacties van: wie legt er nu elfenhalf duizend euro in een kast. Die lag helemaal niet in die kast, dat was de tweede keer dat hij langskwam. Maar goed, soms als je dat aan het maken bent, dan sta je wel eens niet stil bij dat iemand het verkeerd opvat.   Cor En toen had je ook zoiets van: vanaf nu ga ik dat, wat in jou zit, zal ik maar zeggen, dat creatieve, want dat zie je wel, dat knalt eraf.   Sam Dat was ik toen al aan het doen. Bij mij is het filmen begonnen, ook weer uit een stukje, ik heb al een keer eerder een video gemaakt hoor, ik denk drie jaar daarvoor ook al eens, maar dat moest ik dan laten doen. Dat was best wel duur, en op een gegeven moment had ik weer een idee voor een video en dat heb ik toen besproken met de mannen die de eerste film hebben gemaakt dat we naar Italië gingen en ik besprak dat idee met ze, want Jochem, de eigenaar van dat bedrijf, een klant van mij en ik noemde dat idee op wat ik had en daar zijn we toen niet uitgekomen, zij vonden het niet een heel goed idee en op een gegeven moment kwam zij bij mij met een idee en toen, dat vond ik weer geen goed idee en op dat moment zat ik ook niet heel lekker meer - op een gegeven moment ben je dan, hier stond alles op de rit, die nieuwbouw lag alweer drie jaar achter me en dan slaat bij mij wel een soort verveling toe en dat was toen onze eerste dochter geboren was, heb ik ook een tijd gehad dat ik mijn werk gewoon niet zo leuk vond. In die tijd kwam die gasten met het idee van: laten we een film opnemen in Italië en toen zei ik van: daar heb ik eigenlijk geen zin in, want ik sta er op dit moment niet helemaal achter en toen kwam ik thuis, toen was onze dochter net zes weken oud, toen vertelde ik dat aan Sanne en toen zei Sanne van: ga dat gewoon doen, dat is goed voor je, als je even weggaat. Toen ben ik met die mannen naar Italië gegaan, eigenlijk zonder, we hadden geen plan, zij gingen dan op vakantie, dus ik kon mooi aanhaken en konden we daar wel zien wat we gingen doen en daar is toen een video uit ontstaan, maar ik vond dat zo leuk om te doen dat ik dacht van, ik was vooral heel nieuwsgierig naar, toen we die beelden allemaal hadden gemaakt, hoe zet je dat nu in elkaar? En toen heb ik de mazzel gehad dat Harmen, een editor, een filmer en editor zei van: kom er maar gewoon bij zitten en dan laat ik het je zien. En dat vond ik zo fascinerend dat ik elke maandag, maandag is altijd mijn vrije dag, ging ik bij hen op kantoor zitten en ging ik naast Harmen zitten op de stoel en dan kon ik meekijken, alleen het bleek dat ik daar feeling voor had en Harmen die had dat ook door, dus Harmen liet mij op een gegeven moment ook naar andere projecten kijken. Dan hadden ze een project voor een verzekeraar en dan zei hij: dit heb ik gemaakt, wat vind je ervan? Dan zat ik te kijken en dan zei ik van: ja, dit en dat en dat vind ik goed, maar wat die man daar zegt, die man die maakte dan een in en na die zin, slikte hij zo met zijn adem naar binnen en op de één of andere manier geloofde ik niet wat die man zei, omdat hij dat deed. En toen zei ik tegen Harmen: haal die ademteug erna er eens af. En dan haalde hij dat eraf en dan liet hij hem nog een keer zien en dan geloofde ik hem wel. En toen dacht ik: die zal blij zijn dat ik dat gezegd heb, want ik denk dat er nog heel veel meer mensen waren die dat niet hadden geloofd en Harmen die zei ook van, die vond dat ik er feeling voor had, die liet mij steeds meer projecten zien en toen merkte ik eigenlijk wat een kracht je hebt als editor, want ik vind dat een editor veel meer kracht heeft dan een cameraman. Kijk, de cameraman kan alles filmen wat hij wil de hele dag, maar uiteindelijk is het de editor die het verhaal bepaalt. Ik vind de kracht van de editor honderd keer groter dan die van de cameraman.   Cor Vind je niet dat een editor te veel dan manipuleert?   Sam Als je bedoelingen goed zijn, kijk, ik raakte daar dusdanig door gefascineerd dat ik dacht van, en ik noem dat de kracht van de edit, dat ik dacht: ik wil dat leren beheersen. Dus ik heb aan Harmen gevraagd van: kan ik zo’n programma krijgen en toen hebben zij voor mij een programma op mijn computer gezet, maar ik had beeld nodig. Want ik had niks om te editen. En mijn vriendin had in die tijd een blog over paardenmeisjes en zei interviewde paardenmeisjes, gewoon en dan typen. En toen zei ik tegen haar van: kan ik niet een keer met je mee? Dan ga ik dat filmen als jij zo’n meisje interviewt en dan ga ik daar, een gesproken interview, een video interview van maken. Toen ben ik met haar meegegaan, hebben we dat gedaan en heb ik mijn eerste video gemaakt, dat was dus voor de blog van mijn vriendin. En dat was super leuk om te doen, daar hebben we toen een serie van gemaakt, volgens mij hebben we er zes of zeven gemaakt en dan kun je zelf - en met mijn eerste film ben ik naar dat bedrijf gegaan: kijk, jongens, dit is mijn eerste video! En de jongens allemaal kijken, licht uit, video laten zien, toen was hij af en toen zei Jochem: ja, Sam, heel leuk, hij is gewoon rond, begin, midden, eind, conclusie, tuurlijk er was wel heel veel wat beter kon, maar nu nog steeds, als ik die video terugkijk vind ik hem nog steeds heel leuk. Ik heb er zes of zeven gemaakt en toen dacht ik: oké, nu kan ik het goed genoeg om het voor mijn eigen bedrijf te kunnen doen. Dus toen heb ik de eerste video voor mijn bedrijf durven te maken en nog één en nog één en dan merk je, je krijgt reacties. Ik had veel reacties, maar ook mensen die zeiden van: het geluid is niet goed of het is slecht te verstaan, dan ga je je daarin verbeteren, op zoek naar: hoe werkt zo’n kastje, hoe werkt geluid en elke keer word je een beetje beter en toen ik er op een gegeven moment een stuk of vijf, zes had gemaakt toen liep ik met een vriend van mij, Geert, we waren op zondag aan het lopen en toen zei Geert die ook heel veel met video doet, die zei: wat wil je daar eigenlijk mee. En toen zei ik: dat weet ik niet, maar wat ik wel kan doen is dat ik met mezelf afspreek dat ik in ieder geval iedere maand één video maak. Want ik dacht: dan heb ik een stok achter de deur, een afspraak met mezelf. Want er gaat veel tijd inzitten, maar ik dacht: één video in de maand, dat gaat me lukken.   Cor Want hoeveel tijd gaat erin zitten?   Sam De één twintig uur, maar ook wel eens vijftig uur. Dus dat is net hoe ingewikkeld het is en hoe ver je zelf gaat.   Cor Het is natuurlijk net als met ondernemen: iedereen wil wel graag een succesvolle ondernemer zijn, maar niet iedereen wil er zoveel tijd in stoppen, dat is natuurlijk met zo’n filmpje ook. Iedereen wil wel zo’n mooi filmpje, of wil zo mooi kunnen zingen zoals jij dat kan, maar wil misschien niet zo veel oefenen om zover te komen.   Sam Ja, maar weet je, mijn voordeel is: ik tel mijn uren niet en mijn grootste voordeel is dat elk uur dat ik aan video besteed is voor mij gewoon genieten. Dus ik denk niet: jeetje, ik moet er tien uur instoppen, ik denk: ja, ik mag er tien uur instoppen. Die uren zijn moeilijk te vinden hoor, want hier op mijn werk kom ik er niet aan toe, want er gebeurt hier altijd wat, er komen mensen binnen, de telefoon gaat, de mail, iemand vraagt wat, dus je komt toch niet in die flow, dus het meeste doe ik ’s avonds thuis en ’s nachts. En het gebeurt wel eens dat ik tot frustratie van mijn vriendin hoor, dat zij om elf uur zegt van: ik ga naar bed, kom je? En dan zeg ik: ja, nog even wat doen en dan zit ik rustig tot vier uur ’s nachts en dan de volgende dag ben ik natuurlijk gewoon bekaf. Dan zegt ze: waarom doe je dat nou? Daar heeft ze ook gelijk in. Je weet dat toch? Je moet er gewoon weer zijn om, om zeven uur moet je er gewoon weer staan weet je wel? Maar dat komt omdat ik het gewoon zo leuk vind om te doen, dat interesseert mij niet of ik er vijftig uur of al moet ik er honderd uur instoppen, ik ga gewoon net zolang door totdat ik denk: nu kan ik hem erop zetten.   Cor En is dan voor jou, ik zie natuurlijk filmpjes die echt auto-gerelateerd zijn, koppel je ook voor jezelf eigenlijk elk filmpje of aan een onderwerp voor jou, waar je op dat moment mee bezig bent?   Sam Ja.   Cor Eigenlijk een soort expressie, van waar jij, die maand, in welke periode je zit zou je kunnen zeggen, in welk gevoel je zit.   Sam Soms heb je ook wel eens een idee dat langer ligt, waar je dan niet direct iets mee kan. Ik heb bijvoorbeeld één video, die wil ik al een jaar maken, maar daar kom ik gewoon nog niet aan toe en ik had nu in het najaar, zag ik het voor me, toen heb ik ook één iemand gevraagd om daar een rol in te spelen, die zei ook ja, en vervolgens is het er niet meer van gekomen dat op te nemen, dus die staat nu weer voor het voorjaar, maar andere dingen komen soms op en die maak je in een paar dagen tijd, dus het ene daar gaat heel veel tijd in zitten, of een langere tijd en het andere komt heel snel.   Cor Even naar jou als DGA: Wat voor een baas ben je? Sam Meewerkend voorman, denk ik.   Cor Kijken ze erg tegen je op?   Sam Nee, nee, helemaal niet.   Cor Nee? Ben je bevriend met je personeel?   Sam Ik denk het wel, ja.   Cor En hoe gaan dan moeilijke gesprekken?   Sam Dat moet ik nu beter leren, want wij zijn dit jaar uitgebreid en wij werken altijd maar met zijn drieën en ik heb eind afgelopen jaar heb ik echt heel bewust samen met twee vrienden, daar heb ik hulp bij, met twee vrienden naar mijn bedrijf gekeken van: wat wil ik er nu eigenlijk mee en toen zat ik op een niveau waarvan ik vond van: dit werkt niet. Ik dacht: of ik moet kleiner, of ik moet groter en ik ben toen, ik kwam er in mijn eentje niet uit en heb ik twee vrienden van mij voor geraadpleegd en met hen zit ik één keer per maand en wij hebben toen - ik heb toen echt voor die keuze gestaan: ga ik kleiner, of ga ik groter en toen heb ik gedacht: ik ga groter, dus ik heb daar nieuwe mensen bij aangenomen, de werkplaats met één iemand uitgebreid, ik heb een dame aangenomen die mij ondersteunt in heel veel dingen, de administratie ook volledig op zich neemt en een extra man in de verkoop. Eigenlijk een soort van winkelleider aangenomen. Dus we gingen van drie naar zes en ik moet zeggen dat ik dit veel leuker vind. Want ik heb ook heel erg in dat proces naar mijzelf gekeken wat mijn kracht is en mijn kracht is niet om heel de dag in de winkel te staan, dat doe ik al twintig jaar en die kracht verlies je een beetje, weet je wel. Als je dat, de eerste vijf jaar bruis je van de energie en dank denk je alleen maar - je gaat voor de order, dat was zeker in mijn Fiat-tijd zo en in de eerste jaren dat ik voor mezelf was, maar op een gegeven moment merk je dat dat ook - ik vind het dus eigenlijk veel leuker om op zoek te gaan naar auto’s. En ik vind het veel leuker om die marketing te maken en ik vind het veel leuker om in zijn geheel aan mijn bedrijf te werken om er iets moois van te maken. Hoe wordt iemand ontvangen, wat is het gevoel wat mensen krijgen als ze hier binnenkomen en wat is onze service en wat is onze nazorg, dus die dingen en dat zijn eigenlijk allemaal dingen, als je de hele dag in de winkel staat, kom je daar niet zo aan toe, aan die drie dingen.   Dus inkoop, algemeen aan je bedrijf werken en marketing. En doordat we nu hebben gezegd: oké, we gaan bewust groter, echt een bedrijfsleider voor in de winkel, dat is Jacco geworden, dus die het hier van dag tot dag op de vloer runt, heb ik veel meer vrijheid gekregen, kan ik veel meer op pad om mooie auto’s te zoeken, dat doe ik zelf, dus ik ben heel veel onderweg. En heb ik meer tijd om marketing te doen en om aan mijn winkel te werken.   Cor Dus wat is dan precies dat DNA wat jij nu dan in die vijf, zes mensen, wat wil je overbrengen?   Sam Nou, wij zijn het afgelopen half jaar heel erg bezig geweest wat de ervaring moet zijn van iemand die hier naar ons toekomt, om hier voor zijn auto te komen kijken. Want ze hoeven natuurlijk niet hierheen te komen, ik bedoel er zijn er nog drie of vier in het land die dit ook doen.   Cor En wat is dan belangrijk, wat moeten ze voelen? Sam Ja, dat is een goede vraag, ze moeten in ieder geval het juiste gevoel krijgen en dat zit hem denk ik in heel veel dingen. Dat zit hem, dan kun je wel een lijst van tien dingen maken. Hoe ziet de winkel eruit? Hoe is de directe ervaring als ze binnenkomen? Je moet je niet vergissen, veel mensen kennen mijn bedrijf al via social media. Maar dat is ook een valkuil, want het kan zijn dat als ze hier dan in het echt binnenkomen dat het misschien tegenvalt en dan sta je één nul achter, dat haal je niet zomaar meer in. Dus wij zijn er heel erg op gebrand dat als iemand hier binnenkomt dat die gewoon echt ja, wel een soort van in de watten wordt gelegd. Je kan wel denken als hier iemand binnenkomt van: o, hij wil eerst even kijken, ik spreek hem na een minuut aan, of ik ga eerst even iets anders doen, maar die persoon kan in die tijd al wel denken van: zie je, ik word hier niet geholpen, ik word niet serieus genomen. Dat is een heel groot, heel groot gevaar in winkels die er wat luxer uitzien, is dat een enorme valkuil, terwijl je misschien de beste bedoelingen hebt, kan je soms al te laat zijn bij een klant en is dat zaadje misschien al geplant, weet je wel. Wij gaan daar wel heel bewust mee om, dat we daar stil bij staan, dat als een klant binnenkomt, dat die gewoon een soort van warm bad krijgt.   Cor Is er iemand die een Italië auto koopt, is dat, ja, zijn dat typische Italië mensen? Ik heb natuurlijk ook mijn Italiaanse schoenen aangedaan vanmorgen.   Sam Dat hoeft niet. Iemand kan gewoon één bepaalde auto of één bepaald model mooi vinden en verder helemaal niks met Italië hebben.   Cor En heb je dan gemak, of heb je last van - je bent natuurlijk een bekende Nederlander, je was in steenrijk, straatarm vorig jaar. Is dat een voordeel voor je? Is het een voordeel voor je, dat je al via je filmpjes al zo - je bent eigenlijk een artiest.   Sam Ik ben geen bekende Nederlander, ik ben wel in wat wij noemen in onze branche hebben we mijn bedrijf wel bekend gekregen, maar ik moet dat ook niet overschatten, ik bedoel, er zijn dertigduizend mensen die onze pagina volgen, maar er wonen zeventien miljoen mensen in het land. Dus je moet het niet groter maken dan het is, maar in mijn branche hebben we wel, zeg maar, qua marketing, wel voet aan de grond gekregen.   Cor Voor mij was het ook, ik heb natuurlijk de filmpjes, ik heb heel wat onderzoek gedaan, ik heb je gegoogeld, een uur of vier overal een beetje kijken. Ik dacht natuurlijk wel: hoe zal hij in het echt zijn? Denk je dat meer mensen dat hebben die hier binnenlopen? Want ik neem aan dat ze - deels zullen ze het voor de auto doen, maar ze zullen het ook voor jou doen, dat ze hier binnen komen?   Sam Dat zal zeker, want ik heb dat zelf ook, de eerste keer, kijk, op een gegeven moment wilde ik Alexander Sterk in mijn video, ja, ik keek al twee jaar naar zijn video’s. En als je dan denkt: ik ga daar een keer naartoe, liep ik daar de winkel in en toen zag ik hem lopen en toen durfde ik niet op hem af te stappen. Ik dacht: die man die is druk, dat ga ik niet doen. Dus ik heb hem ook niet gestoord en ik heb hem daarna een keer een bericht gestuurd via Facebook van: dag meneer Sterk, mijn naam is Sam van Dalen, ik heb ook een autobedrijf en ik zou graag een keer kennismaken, want het lijkt me leuk als ik bij jullie auto’s kan kopen. Als ik zijn Maserati kan inruilen, die zetten zij zelf niet neer, maar ik wel. Dus ik wilde wel graag een keer met hem in contact komen, maar er kwam geen reactie op. Dus ja, je bent daar zelf ook wel mee bezig, dus ik snap dat wel. In zijn geval merkte ik op een gegeven moment dat hij mijn video’s keek, want je ziet wel een beetje wie je publiek is. Je ziet wel elke week wie daarbij komen. Die pagina die groeit elke week een stukje, ik kijk altijd wel wie de nieuwe mensen zijn die kijken. Dus van heel veel mensen weet ik wel wie het zijn, hoe lang ze al kijken en of ze enthousiast zijn bijvoorbeeld. Dus ja, dat zal gerust wel. Maar daardoor kunnen we het denk ik ook snel verkeerd doen, dat als je, stel je loopt in de winkel, er komt iemand binnen en je zegt iemand niet enthousiast genoeg gedag, zou diegene heel snel kunnen denken van: o ja, ze zijn hier arrogant of wat dan ook. Nee, misschien ben je gewoon net even met iets bezig, want wij gewoon mensen die aan het werk zijn.   Cor Eerst zei je zelf: ik vind het leuk om auto’s zelf in te kopen, heb je ook het idee dat dat nu een periode is dat je zegt van: daar wil ik me nu even op richten, dat vind ik leuk en dat dat op een gegeven moment ook weer -   Sam Inkoop is één van de allerbelangrijkste facetten.   Cor Dat is dan het ontdekken van: waar is die, van wie is die geweest -   Sam Nou ja, uiteindelijk is onze business die auto die daar staat en dat moet een auto zijn die iemand wil hebben. En als je erin slaagt om de echte mooie dingen te vinden die je voor het juiste tarief aan kan bieden, dan past daar altijd een klant bij. Als je echt de allerbeste auto hebt staan, dan zal zelfs de persoon die misschien ons helemaal niet zo leuk vindt, die zijn er natuurlijk ook genoeg, die zal dan zelfs nog overwegen hier toch naartoe te komen, omdat het wel een auto is die hij wil hebben. Dus die auto is heel belangrijk.   Cor Ja, mooi.   Sam En dat kan ik eigenlijk nooit aan iemand anders overlaten.   Cor Heb je wel, als je een auto ziet dat je dan denkt: die is voor die. Dat je dan in je hoofd al - ja, die is geknipt voor die?   Sam Ja, zeker.   Cor En die verkoop je dan ook meestal aan die persoon?   Sam Nou, dat is vaak gebeurd, ja.   Cor Ja, mooi. Wil je nog groeien? Je zegt, nu het afgelopen jaar ben ik gegroeid naar zes.   Sam Nu is eerst de organisatie gegroeid en nu moet eigenlijk, de business groeit daar pas achteraan. Want je berijdt eerst de motor hard en dan op een gegeven moment kan er pas meer brandstof in. Dus dat is wat wij nu aan het doen zijn en dat gebeurt nu ook, we zijn wel gas aan het geven. Het is hier elke dag, bijna topsport. Ik vind dat heel leuk. Er zit nu weer veel meer dynamiek in dan een jaar geleden, echt veel meer.   Cor Omdat je zelf misschien ook weer de geest terug hebt? Sam Omdat iedereen ook snapt welke kant we op willen, weet je wel.   Cor Maar dan ben jij degene die ze daarin meeneemt.   Sam Ja, maar daar moeten de mensen het wel mee eens zijn. Wij hebben nu een team die allemaal snapt wat we willen en wat we willen uitstralen en wat voor gevoel we neerzetten, maar ook wat voor service we willen leveren. En op dit moment, iedereen die hier rondloopt die snapt dat. En dat is echt heel mooi, dat merk je gewoon als je hier ’s morgens met elkaar de dag begint en als je op vrijdagmiddag voor de meesten, kijk op zaterdag gaan wij wel verder met de verkoop, maar dan is de werkplaats dicht, dus eigenlijk sluiten we op vrijdagmiddag, sluiten we dat met zijn allen af, ik vind dat wel een heel mooi proces. Elke week weer een soort van nieuwe wedstrijd, we zitten gewoon in de wedstrijd.   Cor Er kwam iemand binnen vanmorgen en die zegt: we hebben dit en dit weer gehaald, als die spirit er is van: we willen winnen, we willen die competitie aangaan.   Sam We zijn op dit moment allemaal onderweg om te winnen.   Cor Ja, lekker.   Sam Dat is leuk, dat is echt heel leuk en dat is voor mij ook wel een beetje nieuw. Want als je met zijn drieën bent, dan zit je daar anders in. Als je, je bent er zelf, je hebt één verkoper en één monteur, dan is dat redelijk kort. Maar als je dan met zijn zessen bent, dan krijg je alweer een heel andere dynamiek, waarbij iedereen goed moet snappen welk stukje bij hem hoort, zodat je echt goed op elkaar kunt leunen. Dat beginnen we nu voor elkaar te krijgen.   Cor En je hebt eigenlijk ook gezorgd dat je organisatie minder kwetsbaar is, want als er eentje uitvalt, dan gaat het toch gewoon door.   Sam Ja, maar hij is ook veel kwetsbaarder, dat hebben we meteen gemerkt begin van dit jaar toen in maart Rutte zei van: en nu allemaal even op de rem, toen ging hier ook alles op de rem en dan komen we hier alle zes ’s morgens binnen, maar als er geen klanten komen, dan heb je ook met zes man wel even meer stress dan met drie. Dan giert het gewoon van je af.   Cor Wat gebeurde er toen in jouw hoofd? Dacht je: o mijn hemel, hoe lang gaat dit duren, of?   Sam Ja en wij hebben natuurlijk ook een kapitaal intensieve business, je hebt hier voor een vermogen aan auto’s staan en je hele systeem draait op een vorm van roulatie daarvan. Je verkoopt ze, daardoor kun je nieuwe inkopen, daardoor kun je je kosten betalen, daardoor kun je de mensen betalen, daar los je de bank van af, dat is de hele motor. Maar als die motor stopt, als er op een gegeven moment geen mensen meer binnenkomen, in de eerste week, je moet je voorstellen: stel dat je twee, drie weken lang niks verkoopt. De enige telefoon die dan nog gaat is: de Giulia die je twee weken geleden hebt besteld, die is binnen. En de volgende, ja die is binnen. Maar normaal gesproken gaat die auto uit je lopende omzet, want wij gaan ervan uit dat we elke week zes, zeven, acht verkopen. Reken maar uit wat een auto gemiddeld kost, dan weet je ongeveer een beetje wat wij aan omzet draaien. Dat geld wat je eigenlijk elke week hebt om weer uit te geven. Dat is gewoon een systeem, maar als het systeem stagneert, dan kan je op een gegeven moment, je hebt nog wel een beetje cash, maar na zeven weken kun je op een gegeven moment ook niet meer kopen. Dus je hebt ook geen jonge aanwas, geen nieuwe aanwas meer. Dus de hele motor die gaat stil, alleen al je vaste kosten gaan door. En ik heb daar op een gegeven moment naar zitten kijken dat ik dacht van: oké, hoe kun je het hele land zo dicht zetten, zonder uitzicht op wanneer het weer anders wordt? Als je zestien maart zegt: we blijven nu allemaal thuis, zeg je dan van: dat doen we tot zestien april, of tot zestien mei, of zeg je gewoon helemaal niks, sluit je de horeca, moet iedereen daar dan maar blijven?   Cor Ja en toen maakte je hebt filmpje Jan en Cor.   Sam Ja, die heb ik gemaakt uit een soort eigen frustratie van: oké, ik snap dat dit allemaal moet gebeuren, maar niemand weet eigenlijk wanneer dit stopt, je weet dus ook niet hoe lang je dit volhoudt. Je kan wel uitrekenen hoe lang je dat volhoudt, maar zo is het bij ons ook, met een kapitaal intensieve business waar in één keer je volledige kapitaal stil staat, ja dan kan iedereen zeggen van, ja, ik ook, dan zou je zeggen mijn bedrijf bestaat al vijftien jaar, je hebt genoeg opgebouwd om dat uit te zingen. Ja, dat is wel zo, maar dat kapitaal staat wel vast. Daar staat gewoon voor een vermogen aan auto’s, die op dat moment even stagneren.   Cor En dan kun je wel zeggen: dan verkoop je die toch?   Sam Dus dan moet je onder de prijs gaan verkopen en gelukkig heeft dat hele verhaal maar twee maanden geduurd en bij ons is het daarna weer heel goed op gang gekomen, maar als je natuurlijk een horeca tent hebt, midden op het Leidse Plein, die gewoon helemaal dicht is, met een giga huur en je hoort gewoon niet wanneer het weer open gaat en die gasten zijn natuurlijk op een gegeven moment, mocht de tent weer open, ja dertig man binnen en nu moeten ze weer dicht, ja, ik denk dat je gewoon mentaal een enorme knauw krijgt en ik heb daar toen in maart en april heb ik daar veel over nagedacht en op een gegeven moment dacht ik, ik hoorde dus ook mensen zeggen van: ja, als je hier niet tegen kan, dan heeft je bedrijf sowieso geen bestaansrecht. Ik vind dat dat niet zo is, want -   Cor Voor sommigen zal dat gelden.   Sam Voor sommigen zal dat gelden, maar je hebt gewoon in bedrijven, ook al zit er veel kapitaal in het bedrijf, het zit altijd vast in bepaalde dingen en als die roulatie stopt dan droogt een bepaald potje op, dan kan het kapitaal er nog wel zijn, maar als je dat niet vrij kan maken, en ik dacht: ik ga er gewoon een video over maken en dan mag het wel niet mijn onderwerp zijn en niet mijn vakgebied, maar ik dacht: fuck it, publiek, ik wil dat gewoon zeggen. En ik kreeg toen wel een paar, want ik belde een grote horeca ondernemer, een klant van mij en ik hield het tegen hem aan en ik zei: wat vind je ervan? Hij zegt: voorzichtig hoor, want dit is heel glad ijs. Ik dacht, ik zei: je hebt gelijk, maar ik wil het eigenlijk toch gewoon zeggen. Al heb ik het maar gezegd. En dan mag iedereen zeggen dat het onzin is, maar ik wil het eigenlijk toch wel vertellen. Want dat is eigenlijk wat wij altijd doen. En je vertelt in een video waar je op dat moment mee bezig bent en op dat moment was ik daarmee bezig. Dus ik die video gemaakt, ik heb hem erop gezet en hij is twee miljoen keer bekeken. Ik heb geen enkele andere video, van ons, is zesduizend keer gedeeld. Omdat het gewoon kennelijk, was dat gewoon wel een gevoel wat veel mensen hadden, je biedt geen oplossing, maar je kan wel -   Cor Je vraagt om begrip.   Sam Ja, precies.   Cor Het is eigenlijk simpel rekenen, maar hij was o zo duidelijk en we nemen nu op, op tweeëntwintig oktober en hij wordt vandaag de dag weer actueel, denk ik.   Sam Want de horeca is weer dicht. Mannen en vrouwen met toch - wij hebben meerdere klanten die vijf, zes horeca tenten hebben in grote steden, wat denk je wat die gasten aan huur betalen? Daar kan je personeel voor tachtig, negentig procent van vergoed worden. Maar daar stopt de rest niet mee.   Cor Dat is enkel gebaseerd op continuïteit. Anders dan houdt het snel op. En de hulp, iedereen zegt: de overheid biedt toch hulp? Ja, die is drie maanden geweest, maar daarna is dat enorm afgeslankt en is het heel veel toch een sigaar uit eigen doos. Mooi, ik weet niet precies hoe lang we opnemen, maar we gaan stoppen zo’n beetje.   Sam Het was een lang verhaal.   Cor Ja, een lang verhaal, maar wel mooi. Heb je nog een ultieme tip van jou voor andere ondernemers? Dus, Sam van Dalen, vijftien jaar ondernemer en ja, ik kan niet anders zeggen, je doet het leuk en ook hoe je het vertelt en hoe je onlangs, wat je zegt, dat je een verandering hebt doorgemaakt, hoe je dat doet. Wat voor tip zou je andere ondernemers van veertig jaar geven?   Sam Ik ben niet zo van de tips, ik denk dat iedereen zijn eigen tips een beetje moet zoeken, want wie ben ik, maar wat voor mij altijd goed werkt, dat is iets wat nu gewoon in mij opkomt dat is: als je ergens naartoe wilt, met een bedrijf, maar ook bijvoorbeeld met een video, je hebt een idee en dat idee staat op het punt waar je op dat moment staat en dan denk je: ik wil dat realiseren of dat voor elkaar krijgen, dat lijkt dan ver weg, maar daartussen zitten gewoon heel veel obstakels en als je die, al die dingen uit de weg kan ruimen, of kan verhelpen of een oplossing voor kan vinden, dan is het vaak alleen maar heel veel tijd en energie die je daarin stopt en dan krijg je bijna alles voor elkaar. Als je maar dan goed concreet maakt wat datgene is waar je naartoe wilt.   Cor Dus toen je zei met je ziekte: ik wil dit niet meer, ik wil geen stoma, ik wil gezond zijn, ga dan voor het doel en ga net zolang door tot je het doel bereikt.