Aflevering Je Hebt Toch Een Leuk Leven Zo...

Dit is de podcast van Stilgeboren Baby. Ik ben Desirée van Nieuwenhoven. Moeder van twee prachtige stilgeboren jongens Tom en Tim. Deze podcast bevat korte en langere items die eraan gaan bijdragen dat er bewustwording komt over het onderwerp stilgeboorte. Nog altijd voelen ouders die dit overkomen is zich alleen en eenzaam en vaak onbegrepen. Ik wil ervoor zorgen dat deze gevoelens de wereld uit gaan. Want ook bij een stilgeboorte word je ouder, ben én blijf je altijd ouder. In deze aflevering heb ik het over: Je hebt toch een leuk leven zo... Het leven als verliefd stel is heel leuk. Jullie gaan lekker uiteten, samen op vakantie, doen dingen waar je in je dromen alleen van droomt. Hij is haar prins op het witte paard en zij is zijn droomvrouw. Het voelt dat de wereld aan je voeten ligt. Geen berg is te hoog. Het is genieten, genieten en nog eens genieten. Het samenzijn is echt heerlijk en jullie genieten volle teugen. Het enige wat in jullie leven nog ontbreekt is een kindje. Een kindje van jullie samen dat is een diep gekoesterde wens. Samen een gezin starten. Na een bepaalde periode besluiten jullie: we nemen een kind. Hoezo… nemen een kind? Als het jullie gegeven is dan worden jullie vader en moeder. Maar… een kind nemen dat doen jullie niet. Jullie mogen echt blij zijn als het jullie gegeven is dat jullie ouders worden van een gezond kind. Een zwangerschap is nu eenmaal niet ‘iets’ wat op bestelling gedaan wordt. Daarom is een opmerking: “we nemen een kind” een opmerking die eigenlijk nergens op slaat. Er breken spannende tijden aan voor jullie als stel. Het verlangen is groot om zwanger te worden. Opeens geeft de zwangerschapstest het streepje aan dat jullie graag willen zien. Daar is de bevestiging dat jullie in verwachting zijn. De blijdschap is groot. Een droom komt uit. Jullie gaan ouders worden. De zwangerschap verloopt voorspoedig. Aan jullie directe omgeving laten jullie weten dat jullie de aanstaande ouders van een kindje dat zeer gewenst is. Alles lijkt goed te gaan totdat… Opeens is de roze wolk veranderd in een gitzwarte wolk want de zwangerschap is opeens geen onbezorgde zwangerschap meer. Het kindje dat in de buik zit blijkt te zijn overleden. Gevoelens van ongeloof, onmacht en verdriet voeren de boventoon. Na het afscheid van jullie kindje voelen jullie dat er na verloop van tijd meer ruimte komt om tijd met vrienden door te brengen. Jullie spreken af met familie en vrienden omdat jullie je verhaal willen doen. Hetgeen jullie is overkomen vreet energie en het verdriet is immens. Er is behoefte aan warmte, liefde en een luisterend oor. Tijdens het drinken van een borrel zegt een van de vrienden: “Je hebt toch een leuk leven zo…”. Deze opmerking valt totaal verkeerd bij jullie. Hoe haalt deze persoon het in zijn/haar hoofd. Hoezo hebben wij een leuk leven!!! Niets is minder waar. Wij wilden dit kindje zo ontzettend graag. Dit kindje is ons ontnomen. De reden van overlijden zal wellicht voor altijd een vraagteken blijven. Jullie zijn verbijsterd over deze opmerking.